Page 527 - หนังสือเมืองลับแล(ง)
P. 527

ั
                                        ภาพที่ ๔,๕ ตารางเทียบสทอักษรสระในภาษาไทย
                                          ที่มา : วิโรจน์  อรุณมานะกุล, ๒๕๕๐, น. ๑๖



                              ในเสียงสระทั้ง ๒๔ เสียงนี้ หากสังเกตจะเห็นว่าจริง ๆ แล้วเป็นสระเสียงเดยวกันอยู่กึงหนึ่ง
                                                                                            ี
                                                                                                     ่
               คือ มีเสียงสระอยู่ ๑๒ เสียง แต่ความแตกต่างเรื่องความสั้นและความยาวของเสยงสระทำให้มีจำนวนสระเพิ่ม
                                                                                 ี
               เป็นสองเท่าคือ ๒๔ เสียง เมื่อจับคู่สระที่แตกต่างกันเฉพาะความสั้นยาวของเสียงจะได้คู่สระดังนี้







                                                  ภาพที่ ๖ สระในภาษาไทย
                                           ที่มา : วิโรจน์  อรุณมานะกุล, ๒๕๕๐, น. ๗



                       อนึ่ง การจับคู่ความสั้นยาวของสระนี้ หากใช้เกณฑ์ทางสัทวิทยา ถ้าคู่เทียบเสียงใดทำให้เกิดคำที่มี
                                                                                                         ึ
               ความหมายต่างกันจึงจัดเป็นหน่วยเสียง (phoneme) (เช่น ขุด - ขูด มีความหมายต่างกัน สระอุและสระอู จง
               จัดเป็นคนละหน่วยเสียง) คู่สระที่ไม่มีคำที่ความหมายต่างกันมีสามคู่ ได้แก่ เอียะ-เอีย เอือะ-เอือ อัวะ-อัว ใน

               ตำรา ระบบเสียงภาษาไทย ของศาสตราจารย์ ดร. กาญจนา นาคสกุล จึงจัดให้สระสามคู่นี้เป็นหน่วยเสียง
               เดียวกัน ซึ่งเป็นเหตุผลที่ท่านจัดให้ภาษาไทยมีหน่วยเสียงสระ ๒๑ หน่วยเสียง
                       ๓.๔.๒ เสียงพยัญชนะ
                              ศาสตราจารย์ ดร.บรรจบอธิบายลักษณะของเสียงพยัญชนะว่าเป็นเสียงที่มีการขัดขวางลม

                                                                                                      ้
                                                                                ิ
               ที่ออกมาทางช่องปาก ซึ่งอาจเป็นการขัดขวางบางส่วน หรือขัดขวางโดยสิ้นเชงก็ได้ ซึ่งมีเสียงพยัญชนะทังสิ้น
               ๒๑ เสียง ได้แก่ เสียงที่แทนได้ด้วยพยัญชนะต่อไปนี้ ก ค ง จ ช ซ ด ต ท น บ ป พ ฟ ม ย ร ล ว ฮ และ อ
               (เสียงของพยัญชนะอื่น ๆ เช่น ข เป็นเสียงเดียวกับ ค ฉ เป็นเสียงเดียวกับ ช ฯลฯ) ส่วนพระยาศลปสารกลาว
                                                                                                       ่
                                                                                               ิ
               ว่า เสียงพยัญชนะในภาษาไทยมี ๒๐ เสียง คือเสียงทั้งหมดที่กล่าวมายกเว้นเสียงของตัว อ ทั้งนี้
               พระยาอุปกิตศิลปสาร กล่าวว่าเสียงในพยัญชนะในภาษาไทยมี ๒๐ เสียง คือ เสียงทั้งหมดที่กล่าวมายกเว้น

                                       การศึกษาเปรียบเทียบสมมุติฐานเมืองซาก (ทราก) ฯ
                                                         หน้า ๔๑
   522   523   524   525   526   527   528   529   530   531   532