Page 528 - หนังสือเมืองลับแล(ง)
P. 528
เสียงของตัว อ ทั้งนี้พระยาอุปกิตศิลปสารให้ตัว อ นี้เป็นรูปที่ทุ่นให้เกาะเนื่องจากสระไม่สามารถปรากฏโดยไม่
ี
มีพยัญชนะ ได้เวลาที่เขียนถึงเสยงสระ จึงต้องใช้ตัว อ นี้ เช่น เราเขียน อะไร อาลัย โดยมี ตัว อ เพราะเราไม่
สามารถเขียนเป็น ะไร าลัย เป็นต้น ส่วนศาสตราจารย์ ดร. บรรจบ เห็นว่า อ นั้นแทนเสียงพยัญชนะแบบหนึ่ง
ี่
ี
ี่
ื
์
ี่
ในลักษณะเดียวกับเสยง ห ฮ คือ เป็นเสียงที่เกิดทฐานคอ เมื่อจำแนกตามฐานกรณ์ทเกิด (ฐานกรณคอททลม
ี่
ถูกกักอยู่ที่นั้น) แต่เมื่อแยกตามลักษณะของเสียง เช่น พยัญชนะระเบิด พยัญชนะนาสิก ไม่ปรากฏว่ามีการ
กล่าวถึงเสียง อ ว่าเป็นเสียงพยัญชนะลักษณะใด แต่หากศึกษาจากตำราทางภาษาศาสตร์ปัจจุบัน เชน ระบบ
่
เสียงภาษาไทย (กาญจนา นาคสกุล) ซึ่งได้แสดงถึงหน่วยเสียงสำคัญ จะพบว่ามีหน่วยเสียงหนึ่งที่เกิดที่ฐาน
กรณ์ที่คอ (ช่องระหว่างเส้นเสียง) และมีลักษณะเป็นเสียงระเบิดหรือเสียงกักเหมือนเสียง [ป ต ก] ซึ่งความจริง
ี
ไม่ใช่เสียงที่เปล่งออกมาแต่เป็นการกักลมให้สนิท ณ จุดใดจุดหนึ่งแลวจึงปล่อยออกมาในทันท เมื่อประสมกับ
้
ี่
เสียงสระจึงทำให้เกิดเสียงทต่างกันได้ เช่น ปา ตา กา เสียง [อัน] นี้จึงเทียบได้กับเสียงระเบิดแบบหนึ่งทกักลม
ี่
ไว้ที่คอ ในที่นี้ผู้เขียนจึงเสนอว่าควรนับเสียง [อ] เป็นเสียงพยัญชนะหนึ่งในภาษาไทยด้วย เพราะหากไม่ให้มี
เสียง [อ] นี้ ในพยางค์กลุ่มหนึ่ง เช่น อะ อา อิ อี จะไม่มีเสียงพยัญชนะต้นประกอบในขณะที่พยางค์อื่น ๆ
ทั้งหมดในภาษาจะต้องมีเสยงพยัญชนะต้นประกอบ เช่น กะ กา กิ กี ดังนั้น เพื่อให้สามารถอธิบายโครงสร้าง
ี
์
ของพยางคในภาษาไทยได้เสมอกันทั้งหมด จึงควรให้ [อ] เป็นเสียงพยัญชนะต้นได้ด้วย ทำให้พยางค์ทุกพยางค ์
ในภาษาไทยต้องมีเสียงพยัญชนะต้นดังนั้น ในที่นี้ ผู้เขียนจึงขอสรุปตามศาสตราจารย์ ดร.บรรจบ และ
ศาสตราจารย์ ดร.กาญจนา ว่า เสียงพยัญชนะในภาษาไทยมี 2๑ เสียง โดยแสดงรูปพยัญชนะ(ต้น) ที่มีเสียง
เหมือนกันไว้ในคอลัมน์เดียวกัน และแสดงสัทอักษรที่แทนเสียงนั้นไว้แถวล่างสุด ดังนี้
ั
ภาพที่ ๗ ตารางเทียบสทอักษรพยัญชนะในภาษาไทย
ที่มา : วิโรจน์ อรุณมานะกุล, ๒๕๕๐, น. ๙
การศึกษาเปรียบเทียบสมมุติฐานเมืองซาก (ทราก) ฯ
หน้า ๔๒
