Page 813 - หนังสือเมืองลับแล(ง)
P. 813
ที่มาภาพเอกสาร : ราชการทัพเวียงจันทน์ ฉบับที่ ๙ , จดหมายเหตุรัชกาลท ๓ เล่ม ๓ หน้า ๙๐ - ๙๒
ี่
ความสำคัญ : คำให้การของ อ้ายเชียงบุตรติ ความว่า
ตนเองอายุ ๒๐ ปียังไม่มีภรรยา บิดาชื่ออ้ายที เป็น ลาวพุงดำ มารดาชื่ออีดำอยู่บ้านขอนขว้างเป็นบ่าว
บ้านพญาสระบุรี บิดาและมารดาเสียชีวิตแล้วได้สองปี ตนเองจึงไดมาอยู่อาศัยเป็นบ่าวในบ้านหลวงพล เมือง
้
สระบุรี หากแต่ยังไม่ได้ทำการสักข้อมือ ในวันหนึ่งเวลากลางวันตนเองเห็นชาวบ้านแตกตื่นพากันยกครอบครัวออก
จากบ้านเรือนจึงสอบถามได้ความว่า เจาราชวงศ์เวียงจันทน์ยกพลมา๑๕๐๐ มากวาดเอาครัวคนเมืองสระบุรีไป
้
ิ
ี่
้
ึ
้
้
เมืองเวียงจันทน์ หลวงพลนายของตนก็ให้เก็บขาวของเพื่ออพยพไปอยู่ทเมืองเวียงจันทน์ดวยกัน ตนจงไดเดนทาง
มากับหลวงพล ตนเห็นชาวเมืองทั้งไท ลาว มอญ จีน พากันอพยพออกสิ้นทั้งแขวงเมืองสระบุรียกไปทางดงพญาไฟ
ไปทางเมืองภูเขียว แต่ก็ไม่ได้พบเจอกับพวกทหารเวียงจันทน์ ส่วนครัวจะหลบหนีไปอยู่ในป่าบ้าง จะเต็มใจเดินทาง
ี่
ไปหรือไม่นั้นก็สุดรู้ เห็นแต่ว่าครัวหรือผู้คนที่อพยพนั้นดูเศร้าสร้อยไม่ชื่นบาน ครัวทหลวงพลนำพาไปด้วยนั้นมี
้
ประมาณพันเศษ พอมาถึงหนองจอกก็ได้พบกับพญาสระบุรีซึ่งขี่ชางพาครัวเดินทางมาอีกราวพันกว่าคน พอรุ่งเชา
้
เห็นทหารลาวเวียงจันทน์มาประมาณสี่สิบคนทำการไล่ต้อนครัวสระบุรีไป ใช้เวลาห้าคืนก็ถึงบ้านพานพร้าวตนเองก็
พระลับแลในศึกเจ้าอนุวงศ์เวียงจันทน์ และร่องรอย เชลยลาวพุงดำ ลาวพุงขาว ในสมัยรัชกาลที่ ๓
~ หน้า ๓๒ ~
