Page 889 - หนังสือเมืองลับแล(ง)
P. 889

ใบลานวัดทองลับแล
                                                              ้
















               คำอ่านปริวรรต : ขยรยามเมิอยูปริวาดวัถดอนสักแกวกวางแลขยรกับกัน ๓ สีมื ตนขาขํอสุก ๓ ปรกาน

                       อยุวนเนาสุขํภลํ ตํวขาภเจ้าชือว่าภิกขุณีลมปุร (ลมุร) บวดไดวสายูกำนียาสิกดยรยีนี

               คำอ่าน : เขียนยามเมื่ออยู่ปริวาสวัดดอนสักแก้วกว้างและเขียนกับกันได้ ๓ สี่ มื้อ ตนข้าขอสุข ๓ ประการ
                       อายุวรรโณสุขังพะลัง ตวข้าพเจ้าชื่อภิกขุณลัมพุร (ลำพูร) (ลมุร) บวชได้วัสสาอยู่กรรมนี้จะสิก (สกขา)
                                                                                                     ิ
                                                         ี
                       เดือนยี่นี้

               ที่มา : พบที่วัดทองลับแล  ตำบลฝายหลวง  อำเภอลับแล  จังหวัดอุตรดิตถ์
                             ้
               ความสำคัญ : ใบลานที่จารด้วยภาษาล้านนา พบคำว่า “ภิกขุณีลัมพุร (ลมุร)”ซึ่งมาบวชอยู่ปริวาสกรรมท  ี่

               วัดดอนสัก ซึ่งอาจมีนัยถึงที่มาของชื่อเมืองด่านนางพูน

               ผู้ค้นพบ : คณะกรรมการศึกษาประวัติศาสตร์เมืองลับแล (เมืองลับแลง)



                                                   ใบลานวัดทองลับแล
                                                              ้


















                                           ้
               คำอ่านปริวรรต : จฬสกกพททได ๑๒๙๗ ตํวปลีเหม้าสรเดสเข้ามาไนฅิมหนตรดูฝน ตนข้าจิงได้ริจจนา
                                ุ
                              พรคถาพัน นี้ไวยคำสาสนา ๕ วสสา จุจอดต่อเทารอดนิพาน เทิอะ น้า เจ้า
                                                                     ้
                              อํงดี สคะลีมันมารีสมล้าง ไจบ่ตั้งเพราะได้หนีจ้ารางพร้าอาราม ลสนามทส้าง
                                                                                         ี
                              ลท้าท้างจากเององ ลนาพงเยนจ้อย วัสม้อรน้อยเปนทีสำราน จากสพานแห้งหั้นจิงมาฅืนมา

                                                                     ู
               คำอ่าน : จุลศักราชได้ ๑๒๙๗ ตัวปีเหม้าเสดจเข้ามาในคิมหันตฤดฝน ตนข้าจิ่งได้ริจจนา
                                                    ็
                       พระคาถาพันนี้ไว้ค้ำศาสนา ๕ วัสสา จุจอดต่อเท่ารอดนิพพาน เทิอะ


                                                   ภาคผนวก ~ หน้า ๑๙ ~
   884   885   886   887   888   889   890   891   892   893   894