Page 42 - STAV broj 235

POLITIKA

jednoj vjeri i njenim pripadnicima, a da
i ne govorim o osjećanjima učenika mu-
slimanske konfesije, dok se o njihovim
precima na času govori kao o stravičnim,
bezosjećajnim monstrumima koji su se
iživljavali nad pradjedovima njihovih
drugova iz razreda srpske nacionalnosti.
Naš školski sistem (planovi i programi)
već je decenijama produžena ruka dnevne
politike, veoma rizičan i problematičan i
toksično razara zdravo tkivo međunaci-
onalnih odnosa još od ranog djetinjstva.
Da bi se međunacionalni odnosi u
državama koje su nastale na ruševinama
bivše Jugoslavije konačno relaksirali i
izvidali od teških rana i ožiljaka iz proš-
losti, mora se konačno historijska proš-
lost prezentirati u skladu s realnim či-
njenicama, bez dotjerivanja i šminkanja
kozmetikom korisnih laži, kao što se do
sada događalo.

IZ SRBIJE NISU PROTJERANI
TURCI, VEĆ BOŠNJACI I ALBANCI
STAROSJEDIOCI
Do kada će se govoriti da su iz Kne-
ževine Srbije protjerani Turci i da je to
veliki uspjeh srpskih vladara? Zašto se
definitivno učenicima, studentima i gra-
đanstvu ne saopći istina da su iz Kneže-
vine Srbije protjerani Bošnjaci i Albanci,
koji su sačinjavali veliki dio stanovništva
bivšeg Smederevskog sandžaka (pogreš-
no nazivanog beogradski pašaluk, jer nije
bio ni Beogradski niti pašaluk) i da je u
pitanju starosjedilačko stanovništvo?
S druge strane, na toj istoj teritoriji
pravih Turaka bilo je toliko malo da nisu
predstavljali nikakav bitan etnički faktor
tokom čitave višestoljetne historije Sme-
derevskog sandžaka (jezgro buduće Kne-
ževine Srbije). Dakle, sa svojih ognjišta,
iz svojih gradova i sela protjerano je do- upotrebom brutalne sile od kneza Miloša, pod lažnom etničkom oznakom koji ni-
maće bošnjačko i albansko stanovništvo morali su napustiti svoja rodna mjesta i kada nisu govorili romskim (ciganskim)
samo zbog svoje pripadnosti islamskoj preseliti se u današnjoj Bosni. Na hilja- jezikom, već isključivo bosanski jezik s
vjeri, iako su, također, kao i Srbi bili po- de njih, naročito oni siromašnijeg stanja, istovjetnim naglaskom kako su govorili
danici Osmanske imperije, a ne nekakvi izjašnjavali su se da su Cigani muslima- ostali Bošnjaci u Bosni.
“Turci okupatori”. Na desetine hiljada ni jer njima nije bio zabranjen ostanak Muslimanskom življu s teritorija s
Bošnjaka iz Jadra (okoline Loznice), Ra- u Kneževini Srbiji. Tako je na ovim te- kojih su protjerani, bez nadoknade ili
đevine (okolina Krupnja i tvrđave Soko) ritorijama ostalo da živi na hiljade tzv. u bescjenje, oduzimana je cjelokupna
i Gornjeg Podrinja (s centrom u Šapcu), bijelih Cigana, što su, ustvari, Bošnjaci imovina, uništavane su njihove džami-
je, mesdžidi i tekije, kao i mezarja. Na
Nakon epske pjesme o starcu Vujadinu i njegovim mjestu najljepših džamija podizane su
sinovima, kojima “Turci Lijevljani” lome i ruke i noge kafane u kojima je konzumiran alkohol,
kao što se desilo s velikom kamenom
i “vade oči čarne”, a koja se servira srpskoj djeci u džamijom u Kragujevcu, na čijim ruše-
najnižim razredima osnovne škole, šta možemo očekivati vinama još uvijek stoji kafana “Balkan”,
od srpskog djeteta osim veliku odbojnost i prezir prema dok je na ruševinama veleljepne Alajbe-
gove (Šejhove) džamije u Užicu također
svemu što je “tursko”, odnosno muslimansko?! To što podignuta kafana. Nije teško pogoditi
su starac Vujadin i njegovi sinovi nehistorijske, odnosno da je prostor oko ovih kafana nekad bio
izmišljene ličnosti, kao i sam događaj koji je opjevala ova džamijsko muslimansko mezarje. I dru-
ge džamije imale su tužnu i ponižavaju-
epska pjesma, apsolutno su nevažne činjenice ću sudbinu. Naravno, i vakufska imovina

42 5/9/2019 STAV