Page 38 - STAV broj 185
P. 38

POLITIKA

Četvrt stoljeća od potpisivanja
“historijskog” sporazuma

PALESTINCIMA
AUTONOMIJA
U LOGORU
Od potpisivanja sporazuma iz Osla, izraelske okupacione snage
ubile su oko 10 hiljada Palestinaca. Izraelska kolonijalna naselja
na Zapadnoj obali su s oko 250 hiljada porasla na 600 hiljada,
a teritorija koja je, prema sporazumu, davne 1999. trebala biti
predata na upravljanje Palestincima “izrezbarena” je njihovim
naseljima i putevima koje samo oni mogu koristiti

                          Piše:                Oz bio jedini koji je to vidio. To je bilo ja-  kako je to još tada rahmetli Edward Said
                             Bojan BUDIMAC     sno iz samog dokumenta i okolnosti pod          nazvao predajom, palestinski Versailles.
                                               kojim je nastao.
D Twitter: @BojanBB                                                                                Sporazumom iz Osla Izrael je osigurao
            vadesetpeta godišnjica tzv. spo-       Palestinska oslobodilačka organizacija      sebi preduzimača za poslove sigurnosti,
            razuma iz Osla između Izraela i    (PLO) osnovana je 1964. godine u Kairu          zauzvrat ne dajući ništa (produžavajući
            Palestinske oslobodilačke orga-    i zamišljena kao palestinska vlada u egzi-      okupaciju) osim priznanja “PLO-a kao
            nizacije jedva da je obilježena    lu. Glavni štab u Jordanu uspostavljen je       predstavnika palestinskog naroda”. Da,
 u zapadnim mainstream medijima. Ni            1970. godine. Međutim, sukob s jordan-          tim “privremenim” sporazumom Palestin-
 naznaka od proslave “prekretnice” (Bill       skim kraljem Huseinom doveo je do pre-          ci su dobili “autonomiju”, ali autonomiju
 Clinton), “trijumfa nade nad historijom”      mještanja organizacije u Liban. Invazija        koju je Danny Rubinstein, bivši analiti-
 (Thomas Friedman, New York Times, 13.         Izraela na Liban 1982. godine dovela je         čar Haaretza, opisao kao “autonomiju u
 septembar 1993), “dana slave” (New York       do ponovnog premještanja, ovog puta u           zatvoreničkom kampu, gdje su zatvore-
 Times), “ritualnog kraja decenija konflik-    Tunis. Tokom osamdesetih došlo je do            nici autonomni da kuhaju sebi obroke
 ta” (Wahington Post), ili kako je već sve ta  slabljenja utjecaja PLO-a u okupiranoj          bez ometanja i da organiziraju kulturne
 po pravom imenu Deklaracija o principima      Palestini. Razlozi su kako daljina, ipak se     događaje”. S tim što nisam baš potpuno
 aranžmana o privremenoj samoupravi nazi-      narodom ne može upravljati daljinskim           siguran za kuhanje. Ono što je sigurno je-
 vana u euforičnoj ekstazi te iste zapadne     upravljačem, tako i postepena korupcija         ste da su dobili tzv. Palestinsku vlast (PA),
 štampe prije 25 godina.                       (koja je danas dosegla gargantuanske pro-       koju rijetko imaju prilike da biraju, ali ih
                                               porcije). Prva intifada, odnosno ustanak        ona vrlo spremno pendreči kada probaju
 POBJEDA CIONIZMA                              Palestinaca na okupiranim teritorijama          da protestiraju.
                                               1987. godine, podjednako je iznenadila
     Zapravo, ne treba bolji dokaz o neo-      Arafata, PLO i izraelske okupacione vla-            U jedinom osvrtu na četvrt vijeka od
 bjektivnosti (čitaj: jednostranosti) zapad-   sti. Na međunarodnom planu Arafat je            sporazuma iz Osla u (onomad tako eksta-
 nih medija i njihove procionističke pri-      napravio grubu grešku kada je podržao           tičnom) New York Timesu David M. Halb-
 stranosti od tada ispoljene euforije glede    Sadama Huseina u Prvom zaljevskom               finger i Isabel Kershner, poslije konstata-
 dogovora koji je čuveni izraelski pisac       ratu 1991. godine.                              cije iz naslova da mir na Bliskom istoku
 Amos Oz odmah tada proglasio “drugom                                                          izgleda dalji nego ikad, daju najviše pro-
 najvećom pobjedom cionizma” poslije               Sve to govori o tadašnjoj slabosti PLO-a    stora međusobnom optuživanju (blame
 osnivanja države Izrael 1948. godine. Nije    i Arafata, što je ključna okolnost koja ga je   game) za propast Osla, odnosno “mirov-
                                               učinila Izraelu prihvatljivim partnerom. U      nog procesa”.
                                               neku ruku, može se reći da su mu Izraelci
                                               ponudili povratak, kako na političku scenu,         Einat Wilf, bivša članica izraelskog
                                               tako onaj fizički u (još uvijek) okupiranu      Knesseta (Laburistička stranka), u tekstu
                                               Palestinu. S obzirom na okolnosti, Arafat       za The Atlantic piše da pitanje nije ko je
                                               nije mogao odbiti ponudu i time potpisati,      kriv, nego šta (je krivo). Ona piše: “S obzi-
                                                                                               rom na decenije rata i krvoprolića, teorija

38 20/9/2018 STAV
   33   34   35   36   37   38   39   40   41   42   43