Page 221 - Kuran'da Temel Kavramlar

Harun Yahya (Adnan Oktar)

edi ci er. An cak tev be eden er, (ken di e ri ni ve baş ka a rı -
l
l
l
l
l
l
l
l
l
nı) dü zel ten er ve (in di ri e ni) açık a yan ar(a ge in ce); ar -
tık on a rın tev be e ri ni ka bul ede rim. Ben, tev be e ri ka bul
l
l
l
ede nim, esir ge ye nim. (Ba ka ra Su re si, 159-160)
l
Bu hü küm er, tev be nin Allah'ın kul a rı için aç tı ğı bü yük bir
l
l
kur tu uş ka pı sı ol du ğu nu ve her in sa nın iş e di ği her han gi bir gü -
l
l
l
nah tan do a yı ümit siz i ğe ka pıl ma dan Allah'a yö nel me si ge rek -
ti ği ni gös te rir. An cak bu du ru mun yan ış yo rum an ma sı ve sa -
l
l
l
mi mi yet siz bir man tık a kul a nıl ma sı ise in sa nı bü yük bir fe a ke -
l
l
l
l
te gö tü re bi ir. Bu man tık, di ni ga yet iyi bil dik e ri hal de, "na sıl
l
ol sa son ra tev be ede rim" gi bi bir he sap a, bi e bi e gü nah iş e -
l
l
l
l
yen e rin sapkın man tı ğı dır. Allah, bu tür bir sa mi mi yet siz i ğe
l
as a rı za gös ter mez. Bu nu ya pan kim se er, "iman a rın dan son -
l
l
l
ra in kar eden er, son ra in kar a rı nı ar tı ran ar" sı nı ı na da hil
l
f
l
l
olur ar. Bu nun so nu cun da da ce ha et ya da ira de siz i ği ne de niy -
l
l
l
l
l
le gü nah iş e yen in san a rın tev be si ka bul olu nur ken, bi e bi e
l
l
l
gü nah iş e yen ve tev be yi de gü nah iş e me öz gür ü ğü nü sa ğla yan
l
l
bir araç sa yan bu sa mi mi yet siz in san a rın tev be si ka bul edil me -
l
l
ye bi ir. Ku ran'da, bu ger çek şöy e bil di ri ir:
l
l
l
l
Doğ ru su, iman a rın dan son ra in kâr eden er, son ra in -
l
l
l
l
l
l
kâr a rı nı art tı ran ar; bun a rın tev be e ri ke sin ik e ka bul
edil mez. İş te bun ar, sa pık a rın ta ken di e ri dir. (Al-i İm -
l
l
l
ran Su re si, 90)
Buradaki ince ayrıma dikkat etmek gerekir: Bir insan, bilgi-
sizliğinden, nefsine olan düşkünlüğünden, gafletinden dolayı
günah işler ancak sonra yaptıklarının farkına varıp tevbe eder-
se, bu insan samimi bir insan olabilir. Ve Allah'ın da kendisini
bağışlamasını umabilir. Ancak, dini çok iyi bilen ve günah işler-
219