Page 52 - Ölüm Kıyamet Cehennem
P. 52

50                  ÖLÜM KIYAMET CEHENNEM

            dır. Parmağının ucu yanınca bile canı çok acıyan aciz bir insa-
            nın rahat ve umursuz bir şekilde böyle bir azabı belirli bir sü-
            re için bile olsa göze aldığını söylemesi, akletmediğinin açık bir
            göstergesidir. Allah’ın azabını hafife alan, sonsuz azap çekme
            ihtimalini rahatlıkla karşılayan bir kimse gerçekte Allah’ın kad-
            rini gereği gibi takdir edemeyen, akledemeyen bir insandır.


               -Ben zaten cennete gireceğim mantığı: Kendilerinin
            mutlaka cennete gireceğini iddia eden insanlar vardır. Dünya-
            da iyilik olarak tanımladıkları ufak tefek birtakım şeyleri yapa-
            rak ve kötülük olarak tanımladıkları birtakım şeylerden uzak
            durarak, cennete gideceklerini sanırlar. Din hakkındaki bilgile-
            ri kulaktan dolma, hurafelerle dolu safsatalardan öteye geçme-
            yen bu insanlar, gerçekte Kuran’da tarif edilen güzel ahlakla
            hiçbir ilgisi olmayan, kendi uydurdukları bir din anlayışına sa-
            hiptirler. Sorulduğunda kendilerini “Müslüman” olarak tanıta-
            bilirler. Oysa Kuran’a göre bu inanca sahip olan kişiler Allah’a
            birçok şeyi ortak koştukları için gerçek Müslümanlar değiller-
            dir. Kehf Suresi’nde böyle bir insanın durumu şöyle anlatılır:

                Onlara iki adamın örneğini ver; onlardan birine iki
                üzüm bağı verdik ve ikisini hurmalıklarla donattık,
                ikisinin arasında da ekinler bitirmiştik. İki bağ da ye-
                mişlerini vermiş, ondan (verim bakımından) hiçbir
                şeyi noksan bırakmamış ve aralarında bir ırmak fış-
                kırtmıştık. (İkisinden) Birinin başka ürün (veren
                yer)leri de vardı. Böylelikle onunla konuşurken arka-
                daşına dedi ki: “Ben, mal bakımından senden daha
                zenginim, insan sayısı bakımından da daha güçlü-
                yüm.” Kendi nefsinin zalimi olarak (böylece) bağına
   47   48   49   50   51   52   53   54   55   56   57