Page 24 - Tarihin En Büyük Bilim Sahtekarlığı Evrim Teorisi

m›fl ve sonunda, birbirine benzeyen canl›lar›n birbirinden
evrimleflti¤i gibi bir iddia atm›fllard› ortaya. Ayr›ca "ha-
yat flartlar›"n›n hayvanlar› evrimleflmeye zorlad›¤›n› da
iddia etmifllerdi. Örne¤in Lamarck, zürafalar›n boyunla-
r›n›n uzun olmas›n›, a¤açlar›n üstündeki yapraklara
uzanmak istemelerinden kaynakland›¤›n› iddia etmiflti.
Buna göre, nesiller boyunca zürafalar›n boyunlar› santim
santim uzam›flt›. Bu iddia görünüflte zekice bir iddiayd›,
ancak gerçekte bir safsatayd›. Çünkü bir süre sonra anla-
fl›lm›flt› ki, hayvanlar "hayat flartlar›" nedeniyle kazand›k-
lar› özellikleri bir öteki nesle aktarm›yorlard›. Yani bir
zürafa kendisini zorlayarak boynunu bir kaç santim uzat-
sa bile, do¤an yavrusunun boynu yine standart ölçülerde
oluyordu.
Ama Lamarck'›n bu teorisinin yanl›fl oldu¤unun an-
lafl›lmas›, Evrim Teorisi'nin ateflli taraftarlar›n›n h›z›n›
kesmedi. Bu kez Charles Darwin ç›kt› ortaya. 1859 y›l›n-
da yazd›¤› On The Origin of Species by Means of Natural Se-
lection (Do¤al Seleksiyon Yoluyla Türlerin Kökeni Üzeri-
ne) adl› kitab›nda, canl›lar›n farkl›l›¤›n› "Do¤al Seleksi-
yon" teorisi ile aç›klamaya kalkt›. Do¤al Seleksiyon, do-
¤al ortama ayak uyduramayan zay›f canl›lar›n yok olma-
s›, bu ortama ayak uyduran güçlü canl›lar›n da türlerini
devam ettirmesine dayan›yordu. Darwin, Lamarck'›n ka-
zan›lm›fl özelliklerin (zürafan›n boynunun sözde uzamas›
gibi) bir sonraki nesle aktar›lmas› tezine Do¤al Seleksiyo-
nu da ekleyerek, canl› türlerinin kökenini aç›klamaya ça-
l›flm›flt›.

24