Page 265 - Risale-i Nur - Lem'alar

Yirmisekizinci Lem'a

[Bazı kısımları buraya dercedilen bu Risalenin tamamı, teksir
Lem'alar mecmuasında neşredilmiştir.]

İkinci Nükte

ى
ى
ى
ى
ى
ى ٍ
دي م اا ُا ۪ر و ق زر ن ى مه م ن م د ُا ام ۞ نود ب عيل َل ى ا ْ نْلْاو نج ا ْل ت قَلخ ام و
ا ۪ر ي
ُ
ْ َ ُ ُ
ُ
ْ َ
َ َ
َ
َ َ
َ َ
ُ
ْ ْ ُ
َ
ْ ْ
ى
ى
ينت َ ْلا م ۪ ةوقْلا وذ قا ر ز َ َ ُ لا وه َ َ للّا َ ٰ ُ ى ۞ ا ن نوم ى عْطي نَا ْ ُ
ُ
َ ُ
ُ
ُ

Şu Âyet-i Kerimenin zahir manası çok Tefsirlerin beyanına göre
yüksek İ’caz-ı Kur'anîyi göstermediğinden, çok zaman zihnime ilişiyordu.
Kur'anın Feyzinden gelen gayet güzel ve yüksek manalarından üç veçhini
icmalen beyan edeceğiz.

Birincisi: Cenab-ı Hak, Resulüne aid olabilecek bazı halleri, Resu-
lünü tekrim ve teşrif noktasında bazan kendine isnad eder.

İşte burada da: "Resulüm size Vazife-i Risalet ve Tebliğ-i Ubudiyet
Hizmetine mukabil sizden bir ecir ve ücret ve mükâfat, bir it'am istemez."
manasında, "Ben sizi İbadet için halketmişim; bana Rızk vermek ve it'am
etmek için değil." mealindeki Âyet, Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm'a
aid it'am ve irzakı murad etmek gerektir. Yoksa gayet bedihî bir malûmu
i'lam kabilinden olur; İ’caz - ı Kur'anın Belâgatına uygun gelmez.