Page 417 - Risale-i Nur - Emirdağ Lâhikası
P. 417

EMİRDAĞ  LÂHİKASI-II                                                                                      131


           daha  istirahatıma  faideli  olduğunu  kat'iyyen  kanaatım  var.  Eğer  bazı
           dostlarım mahzun olmasaydı ben daimî hapiste kalacaktım.

                  Eğer şer'an intihar caiz olsaydı elbette Rus'un Başkumandanının
           ve  İstanbul'u  işgal  eden  itilafçıların  Başkumandanlarının  kendi  i'dam
           etmek  vaziyetlerine  ve  divan-ı  riyasette  elli  meb'usun  huzurunda  ilk
           Reisicumhurun  şiddetli  hiddetine  karşı  tezellüle  tenezzül  etmeyen  bir
           adam, elbette pek çok defa bir âdi jandarma ve gardiyanın ve âdi bir
           memurun  tahkirkârane  ihanetleri  ve  iftiraları  ve  tazibleri  ve  ağır
           tacizlerini  gören  adama,  elbette  ölüm  yüz  defa  hayattan  daha  ziyade
           ona hoş gelir.

                  Madem  Rehber'i  bahane  edip,  böyle  hiç  hatıra  ve  hayale
           gelmeyen  bir  evham  ile  ittiham  ediliyorum.  Ben  ve  Kardeşlerim
           Rehber'in  Hakikatı  ile,  hem  İmanımızı  hem  Ahlâkımızı  tehlikeden
           kurtardığımız için deriz ki: Rehber onbeş sene evvel te'lif edilmiş, üç
           defa tab' ile binler Nüshası ve el yazısı ile onbinler Nüshası bu vatanda
           iştiyak ile okunmak suretinde İntişar ettiği halde yüzbin adam okuyucu
           hiç  kimseden  muvafık,  muhalif,  dindar,  dinsizden  hiç  birisi  dememiş
           "ondan zarar gördük" veya "vatan ve millete zararı var" işitmedik. Öyle
           bir  zarar  olsaydı,  bu  ehemmiyetli  bir  mes'ele  olduğu  için  İntişar
           edecekti. Halbuki bundan yüz bine yakın şahid gösteririz ki, biz ondan
           İmanımızı kurtardık, seciye-i milliyemizi onunla düzelttik, istifade ettik
           diye yüz bin şahid bu Davamıza lüzum olsa göstereceğiz.

                  Acaba  bir  adamın  on  Hasenesi  olsa,  bir  küçük  yanlış  nazara
           alınmadığı  halde,  böyle  yüz  bin  Hasene  ve  faide  sahibi  bir  Eserin
           vehmî, asılsız bir kusur tevehhümüyle medar-ı mes'uliyet olabilir mi?

                       Hiç, dünyada hayat-ı içtimaiyeye temas eden hiçbir kanun
           böyle bir hale suç diyebilir mi?

                  O  Eseri  tedkik  eden  Ulûm-u  İslâmiye  ve  Diniyeye  mâlik
           olmayan ehl-i vukufun suç unsuru diye gösterdikleri:

                  Birincisi: "Lâikliğe aykırıdır, dini siyasete âlet ediyor."
                  Halbuki  Müellifi  otuzbeş  seneden  beri  siyaseti  terk  edip  bir
           gazeteyi okumamış ve Şakirdlerine de "siyasetle meşgul olmayınız"
           daima demesi, bu suç unsurunu tamamıyla keser.

                  İkincisi: "Dinî tedrisata taraftar olmak bir suç gösterilmiş."
   412   413   414   415   416   417   418   419   420   421   422