Page 70 - Bilim Tarihinin En Büyük Yanılgısı Darwinizm

olmamas› da aminoasitler için yokedici bir ortam olmas› anlam›na gel-
mekteydi.
4- Miller deneyinin sonucunda sadece canl›l›k için gerekli olan ami-
noasitler elde edilmemifl, bunlardan çok daha fazla miktarda canl›lar›n
yap› ve fonksiyonlar›n› bozucu özelliklere sahip organik asitler de olufl-
mufltu. Aminoasitlerin, izole edilmeyip de bu kimyasal maddelerle ayn›
ortamda b›rak›lmalar› halinde ise, bunlarla kimyasal reaksiyona girip par-
çalanmalar› ve farkl› bilefliklere dönüflmeleri kaç›n›lmazd›.
Ayr›ca deney sonucunda ortaya bol miktarda sa¤-elli aminoasit ç›k-
m›flt›. Bu aminoasitlerin varl›¤›, evrimi kendi mant›¤› içinde bile çürütü-
yordu. Çünkü sa¤-elli aminoasitler canl› yap›s›nda kullan›lamayan ami-
noasitlerdi. Amerikal› biyologlar Richard B. Bliss ve Gray E. Parker bu
noktay› flöyle aç›klarlar:
Miller deneyinde sadece hayat için gerekli molekülleri (sol-elli ami-
noasitler) elde etmekle kalmam›fl, ayn› anda evrime müdahale eden
sa¤-elli aminoasitlerden oluflmufl uzun bir zincir de elde etmiflti. 36
Sonuç olarak Miller'›n deneyindeki aminoasitlerin olufltu¤u ortam
canl›l›k için elveriflli de¤il, aksine ortaya ç›kacak ifle yarar molekülleri
parçalay›c›, yak›c› bir asit kar›fl›m› niteli¤indeydi.
Tüm bunlar›n gösterdi¤i tek bir somut gerçek vard›r: Miller deneyi-
nin, canl›l›¤›n ilkel dünya flartlar›nda tesadüfen meydana gelebilece¤ini
kan›tlamak gibi bir iddias› olamaz. Olay, aminoasit sentezlemeye yöne-
lik bilinçli ve kontrollü bir laboratuvar deneyinden baflka birfley de¤ildir.
Kullan›lan gazlar›n cinsleri ve kar›fl›m oranlar› aminoasitlerin oluflabilme-
si için en ideal ölçülerde belirlenmifltir. Ortama verilen enerji miktar›, ne
eksik ne fazla, tamamen istenen reaksiyonlar›n gerçekleflmesini sa¤laya-
cak biçimde titizlikle ayarlanm›flt›r. Deney ayg›t›, ilkel dünya koflullar›n-
68 B‹L‹M TAR‹H‹N‹N EN BÜYÜK YANILGISI: DARW‹N‹ZM