Page 34 - Aiswpou mithoi

ΤΑ ΚΟΥΤΑ ΒΑΤΡΑΧΙΑ

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν σε
µια µικρή στέρνα µερικά βατράχια.

Όλη τη µέρα έτρωγαν, τεµπέλιαζαν
και πότε - πότε τραγουδούσαν, µα
δεν ήταν καθόλου ευχαριστηµένα

από τη ζωή τους.
- Πφ, βαρέθηκα πια αυτή τη ζωή!
είπε µια µέρα ένας γερο -

βάτραχος. Είµαστε σαν
φυλακισµένα σ' αυτή τη στέρνα και
δεν ξέρουµε πώς είναι ο κόσµος...
Ξέρετε τι σκέφτηκα; Πολύ κοντά

µας κυλάει ένα µικρό ποτάµι. Θα Και πηδώντας ξεκίνησαν για το
φθάσω ως εκεί, θα µπω στα νερά ποτάµι. Έφτασαν µια ώρα
του και θα φύγω µακριά να αργότερα, βρήκαν ένα κοµµάτι

γνωρίσω καινούργια µέρη... ξύλο, πήδησαν πάνω του και
- Θα 'ρθουµε και µεις, θα 'ρθουµε ξεκίνησαν για το µεγάλο τους ταξίδι
και µεις! φώναξαν τ' άλλα βατράχια. στα νερά του ποταµού.
Βαρεθήκαµε πια να ζούµε νύχτα και Το ξύλο, σα βάρκα προχωρούσε

µέρα σ' αυτή τη στέρνα και να και τα βατράχια µε ολάνοιχτα µάτια
βλέπουµε τα ίδια και τα ίδια! από το θαυµασµό κοίταζαν γύρω

- Ελάτε κοντά µου! είπε ο γερο - τους, τα δέντρα, τα δάση, τα χωριά,
βάτραχος. τους κήπους µε τα λουλούδια, τα

ζώα και τα παιδιά που έτρεχαν
κοντά στις όχθες.
Ήταν όλα τους ενθουσιασµένα.

- Μπράβο! είπε σε µια στιγµή ο
γερο - βάτραχος. Κάναµε πολύ
καλά που φύγαµε από τη στέρνα!

Είδατε τι όµορφος που είναι ο
κόσµος;
- Τι κουτά που είµαστε και

καθόµαστε τόσον καιρό σ' αυτή την
παλιο-στέρνα! είπε ένας άλλος
βάτραχος. Βέβαια, το φαγητό δε
µας έλειπε, αλλά κοντεύαµε να

µουχλιάσουµε από την ακινησία...
Α... ήταν σοφή η ιδέα σου να
φύγουµε... Κοιτάξτε τι οµορφιά

γύρω µας!