Page 47 - Aiswpou mithoi

Βέβαια, εργάζοµαι κι εγώ, αλλά δεν - Μα, αφού σου λέω πως είµαι

κουβαλώ ξύλα, σαν και σένα. ευτυχισµένος! επέµενε ο γάιδαρος.
Σέρνω ένα πολυτελέστατο αµάξι. Ξαφνικά, από τη στροφή του δρόµου
Απ' όπου περνάµε, όλοι παρουσιάστηκαν τρεις ληστές! Ένας

παραµερίζουν και βγάζουν τα από αυτούς χτύπησε µ' ένα ξύλο
καπέλα τους µε σεβασµό ενώ δυνατά το άλογο για να το αναγκάσει
εσένα, ποιος σου δίνει σηµασία; να σταµατήσει, κι έπειτα, αφού

Ξέρεις τι κουβαλώ σήµερα; ∆υο έδεσαν τον αµαξά, πήραν τα δυο
κιβώτια µε χρυσάφι! Λοιπόν, δε µε κιβώτια µε το χρυσάφι κι έφυγαν.
ζηλεύεις; Το άλογο στεκόταν καταλυπηµένο γι'
- Όχι, δε σε ζηλεύω καθόλου! του αυτό που είχε συµβεί, µα ο γάιδαρος

είπε ο γάιδαρος. γελούσε δίπλα του.
- ∆ε µε ζηλεύεις που κουβαλώ - Ε, παλιόφιλε! του είπε. Πιο πριν
χρυσάφι µέσα σ' αυτή την ήσουν περήφανο που κουβαλούσες

πολυτελέστατη άµαξα; απόρησε το χρυσάφι και έλεγες εµένα
άλογο. δυστυχισµένο. Λοιπόν, τι λες, τώρα;
- Όχι! Εµείς οι ταπεινοί µπορεί να έχουµε τη
- Πρόσεξες τα χαλινάρια µου; Είναι φτώχια µας, αλλά έχουµε τουλάχιστο

ολοκαίνουργια και από δέρµα, ενώ ήσυχο το κεφάλι µας! Άντε γεια σου
το δικό σου καπίστρι είναι τώρα και περαστικά.

φτιαγµένο από σκοινί! Φτωχέ µου
γάιδαρε, θα πρέπει, στ' αλήθεια να
είσαι πολύ δυστυχισµένος!