Page 224 - Edición final para libro digital

inicia a catro ou cinco rapaces na recollida do folclore.

Ás dez bañámonos todos na praia de Xixide, logo de media hora
de ximnasia dirixida por Mariño. Volvemos a Muros ao mediodía.

Cun sol que mallaba, estamos esnaquizados e ninguén ten folgos

para cociñar. Sae Xosé Martínez López buscar unha taberna onde nos pre-
paren algo moi económico: non podemos facer moito gasto. E chega go-
zoso, triunfante, cunha gran pota: arroz, po de chourizo, arrecendo de
bacallau e esencia de pataca. Xantamos os 24 expedicionarios por seis
pesetas. Tomen boa nota cociñeiras e administradores e saiban ata onde

poden estirarse vinte e catro reais (honradamente debo confesar que o
pan é conta aparte).

Dedico a tarde a despachar o rol e a pasar as últimas revistas ao
barco. Ás seis veñen a despedirnos o alcalde, o secretario do Concello, o
simpatiquísimo xuíz Bartolomé Lojo, o secretario do Xulgado, moitos ami-

gos e unha chea de xente. Izamos a bandeira de marcha. Media en min
unha cachoeira de emocións; treme nas miñas mans a carteira de mariñei-
ro que me acaba de entregar o cabaleiroso e xentilísimo mariño D. Xosé

Pereira. “Xa son mariñeiro, xa sei navegar”. Chega a bordo, para acompa-
ñarnos ata Noia, meu gran amigo e antigo patrón Moncho Moxetas “des-
culpa meu bo compañeiro que te chame polo alcume; ti podes chamarme
como queiras; entre Nós, que somos xente de mar...”

Ás sete arriamos a bandeira de marcha, levamos áncoras e iza-

mos a bandeira galega. A xente do peirao despídenos con emocionadas
palabras; Nós, apertados na proa, cantamos o himno de Ultreia con bágo-
as nos ollos, é un pracer infindo que nos chega á alma.

223