Page 297 - Edición final para libro digital

imposible. O acceso a porto tíñase que facer sorteando pedras e bancos de
area, que naquelas circunstancias resultaba todo unha temeridade. Entón o

capitán mandou arriar o temoneiro collendo el a roda do temón e dirixíndo-
se cara o porto, sorteando as pedras e os baixos o tempo que conseguía
manter o buque que estaba a ser fortemente castigado polas ondas. Logo
de unhas cantas horas de pelexar coas dificultades, conseguiu meterse no
porto, onde fondeou o seu amparo. Durante horas unha multitude de xente

foise concentrando no porto para seguir o desenlace daquel acontecemen-
to que todos temían terminase en traxedia. Tan pronto a tripulación chegou
a terra os paisanos alí congregados acolléronos entre felicitacións e pala-

bras de animo. Moitos foron os veciños que lle preguntaron os mariñeiros
cal era a súa procedencia, o cal todos eles responderon: “Somos todos ga-
legos menos o capitán que é de Muros”. Aqueles mariñeiros estaban tan
sorprendidos como os que lles esperaban no peirao, nunca habían coidado
que puidesen conseguir chegar a terra, e quixeron diferenciar con aquelas

frases a habilidade que o seu Patrón amosaba na navegación, poñendo a
Muros como un exemplo de navegantes sumamente preparados e valentes.

A confianza levouna o Inglés

Este vello dito popular, moi utilizado no falar cotián do noso Conce-

llo, fai referencia a un acontecemento, xa comentado nesta mesma obra,
sobre unha incursión inglesa na nosa Ría ocorrida durante a guerra Franco-
Española contra a coroa británica. A historia sucedeu cando unha fragata
mercante francesa, chamada “La Confiance, véndose acosada por varios

buques ingleses que facían un cruceiro polas nosa augas i encontrándose
bloqueada para poder fuxir, arribou o noso porto quedando fondeada na
baía coa intención de protexerse dos barcos ingleses. Co fin de facer mais
296