Page 165 - จดหมายเหตุ final-2
P. 165

ี
                                                                                                     ิ
                                                      �
                  โบราณสถานและโบราณวัตถุท่สาคัญภายในวัดพระศรีรัตนมหาธาตุวรมหาวหาร
                  พระปรางค์


                         ต้งอยู่บริเวณด้ำนหลังวิหำรพระพุทธชินรำช มีลักษณะ
                           ั
                  เป็นทรงย่อมุมไม้สิบสอง สูงประมำณ ๓๖ เมตร ภำยในเป็น
                                                       �
                                                         ึ
                  ห้องประดิษฐำนพระปรำงค์ทรงระฆังคว่ำซ่งบรรจุพระบรม
                  สำรีริกธำตุ บนยอดเจดีย์รองรับนภศูล รำวบันไดทำงข้น
                                                                      ึ
                  พระปรำงค์ท�ำเป็นพญำนำคทอดตัวยำวลงมำและแผ่พังพำนท      ่ ี
                           ้
                           ั
                  หวบนไดทง ๒ ด้ำน มีเทวดำประนมกรอยู่ด้ำนล่ำงสุด สันนิษฐำน
                   ั
                      ั
                   ่
                  วำพระปรำงคน้สร้ำงข้นในสมัยพ่อขุนศรีนำวน�ำถุม ปฐมกษัตริย์
                               ี
                             ์
                                    ึ
                  แห่งรำชวงศ์ศรีนำวน�ำถุมท่ปกครองเมืองเชลียงและศรีสัชนำลัย
                                         ี
                  ต่อมำในสมัยสมเด็จพระมหำธรรมรำชำท่ ๑ (ลิไทย) ทรงโปรดเกล้ำฯ
                                                  ี
                  ให้ปฏิสังขรณ์เป็นพระเจดีย์ทรงดอกบัวตูม และในสมัยสมเด็จ
                                                                      ี
                  พระบรมไตรโลกนำถทรงโปรดเกล้ำฯ ให้สร้ำงองค์พระปรำงค์ท่ม ี
                  รปแบบศิลปะสมัยอยุธยำครอบพระเจดีย์ทรงดอกบัวตูมไว้
                   ู
                  และพระปรำงค์องค์น้ได้รับกำรบูรณปฏิสังขรณ์เร่อยมำจนถึง
                                                             ื
                                     ี
                  ปัจจุบัน
                  พระวิหารพระพุทธชินราช
                         เป็นวิหำรขนำดใหญ่เก้ำห้อง หันหน้ำไปทำงทิศตะวันตก สันนิษฐำนว่ำสร้ำงในสมัยสุโขทัย

                                                ื
                                                                                            ื
                   ี
                  ท่ผนังทำงเข้ำมีจิตรกรรมฝำผนังเร่องเวสสันดรชำดก และพุทธประวัติ ส่วนฝำผนังเบ้องหลังพระพุทธ
                  ชินรำชเป็นพ้นสีด�ำ มีรูปเทพยดำประนมกรอยู่ด้ำนข้ำง ประดับด้วยดอกมณฑำรพ ด้ำนหน้ำ
                              ื
                                              ั
                  พระวิหำรมีหม้อน้ำมนต์และสิงห์ต้งอยู่ ระเบียงพระวิหำรพระพุทธชินรำชช้นนอก ประดิษฐำนพระพุทธรูป
                                 �
                                                                                ั
                              ึ
                                                                                                      ื
                  ปำงต่ำง ๆ ซ่งเป็นพระพุทธรูปศิลปะสมัยสุโขทัย อยุธยำ และรัตนโกสินทร์ และโบรำณวัตถุอ่น ๆ
                  ประตูด้ำนหน้ำวิหำรพระพุทธชินรำช  เดิมท�ำเป็นบำนประตูสลักไม้  ต่อมำสมเด็จพระเจ้ำอยู่หัวบรมโกศ
                  ทรงพระกรุณำโปรดเกล้ำฯ ให้สร้ำงเป็นบำนประตูประดับมุก




























                                                                                                            ๑๖๕
   160   161   162   163   164   165   166   167   168   169   170