Page 62 - หนังสือเรื่องเล่าเมืองปทุม

ประเพณีตักบาตรน้ำผึ้ง : ถวายโอสถเป็นทานวัตถุ

ประเพณีตักบาตรน้ำผึ้ง ยึดถือปฏิบัติกันในหมู่ชาวไทยเชื้อสายมอญในจังหวัดปทุมธานี
เป็นการถวายเภสัชทานแก่พระภิกษุสงฆ์ ถือปฏิบัติสืบต่อกันมาตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยาและ
สมัยต้นกรุงรัตนโกสินทร์ ชาวมอญเรียกว่า “ปะเวนอย โล่งฮะเปี้ยง ต๊าด ชาย” ทำกัน

ในวันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๐ ซึ่งอยู่ในช่วงเข้าพรรษา

การตักบาตรน้ำผึ้ง ชาวบ้านจะจัดเตรียมการตั้งแต่วันโกน (คือวันก่อนถึงวันพระหนึ่งวัน)

โดยจะจัดหาน้ำผึ้งหรือบางบ้านใช้อ้อยเคี่ยวเป็นน้ำตาลก็ได้ สิ่งที่ขาดไม่ได้ที่จะต้องนําไปทำบุญ
คู่กับน้ำผึ้ง คือ ข้าวต้มมัด

เมื่อถึงวันตักบาตรน้ำผึ้งชาวบ้านจะเตรียมน้ำผึ้งและข้าวต้มมัด พร้อมอาหารคาวหวาน
ไปทำบุญที่วัดใกล้บ้าน ส่วนทางวัดจะจัดเตรียมตั้งบาตรและภาชนะสำหรับรับใส่อาหารคาวหวาน
น้ำผึ้ง น้ำอ้อยไว้ในศาลาการเปรียญ เสร็จแล้วนําไปถวายพระภิกษุสามเณรต่อไป

ทางพระพุทธศาสนาถือว่า น้ำผึ้งเป็นเภสัชทาน เนื่องมาจากสมัยพุทธกาลในช่วงเดือน ๑๐
ี
ิ
่
ซึ่งเป็นฤดูฝน พระภิกษุสงฆ์มักตองตากฝน เหยยบยำโคลนตม เกดอาพาธ อาเจียร ร่างกาย
้
ึ
ซูบผอม เมื่อพระพุทธองค์ทรงทราบจงทรง
ุ
้
ุ
ิ
อนญาตใหพระภกษรบและฉันเภสัชทั้ง
ั
๕ อย่าง ได้ในยามวิกาล คือ เนยใส เนยข้น
น้ำมัน น้ำผึ้ง น้ำอ้อย เพื่อระงับโรคและ
บํารุงกําลัง จึงเป็นประเพณีที่นิยมถวาย
เภสัชทานในช่วงฤดูกาลนี้

๕๖ เล่าเรื่องเมืองปทุม