Page 31 - AGIOS LAZAROS

Κίτιο, Βηθανία ἤ Μασσαλία; στή διάρκεια τοῦ 16ου αἰώνα ἐπισκέφθηκαν τήν Κύπρο, ἐξέ-
– Δυτικοί ὅμως περιηγητές (Villamont, Pococke, Baillet), ὅταν
Ω ς πρός τόν τάφο τοῦ ἁγίου καί δικαίου Λαζάρου παρα- φρασαν ἀμφιβολίες ὡς πρός τόν τάφο τοῦ Ἁγίου στή Λάρνακα,

θέτουμε καί τά στοιχεῖα πού ἐπεξεργασμένα ἀκολουθοῦν,
ἐπηρεασμένοι ἀπό τή δυτική παράδοση, ὅτι ὁ τάφος βρίσκεται
ἀντλημένα ἀπό σχετική ἀνάρτηση μέ τίτλο «Ναός ἁγίου στή Μασσαλία. Ἡ ἄποψή τους βασίστηκε στή Ρωμαιοκαθολική
Λαζάρου καί Ἐκκλησιαστικό Μουσεῖο Λάρνακας»: παράδοση, σύμφωνα μέ τήν ὁποία οἱ Ἰουδαῖοι ἔβαλαν τόν ἅγιο
– Διάφοροι προσκυνητές τῶν πρώτων χριστιανικῶν αἰώ- Λάζαρο καί τίς δύο ἀδελφές του σέ βάρκα χωρίς κουπιά καί
νων παρέδωσαν γραπτές μαρτυρίες ὅτι ὁ τάφος τοῦ Ἁγίου πανιά, μέ σκοπό νά πνιγοῦν στή θάλασσα. Δέν συνέβη αὐτό.
στή Βηθανία ἀποτελοῦσε σημαντικό προορισμό τους. Μεταξύ Διότι ἡ βάρκα ὁδηγήθηκε, ὕστερα ἀπό περιπλάνηση στή Μεσό-
αὐτῶν τῶν προσκυνητῶν ἡ μοναχή Αἰθερία ἀπό τή Γαλικία γειο, στίς ἀκτές τῆς Μασσαλίας, ὅπου οἱ τρεῖς τους κήρυξαν τό
τῆς Ἱσπανίας. Ἀπό τό ἔτος 381 μέχρι τό 384 πραγματοποίησε εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ στούς ἐκεῖ κατοίκους. Λέγεται μάλιστα
προσκυνηματικό ταξίδι στούς Ἁγίους Τόπους καί κατέγραψε ὅτι ὁ ἅγιος Λάζαρος βρῆκε μαρτυρικό θάνατο στή διάρ κεια ἑνός
τίς ἐντυπώσεις της σέ μακρά ἐπιστολή. Ἀναφέρεται καί στήν διωγμοῦ τῶν χριστιανῶν καί ἐτάφη «στή γνωστή σήμερα εἱρκτή
ὕπαρξη τάφου τοῦ ἁγίου Λαζάρου στήν ἰδιαίτερη πατρίδα του. τοῦ Ἁγίου Λαζάρου, μία ὑπόγεια κρύπτη πάνω ἀπό τήν ὁποία,
– Παράλληλα διασώθηκαν πληροφορίες γιά τήν ὕπαρξη τά- κατά τόν 5ο αἰώνα, κτίστηκε ὁ ναός τοῦ Ἁγίου Βίκτωρος».
φου στό ἀρχαῖο Κίτιο, ὅπως ἀναφέρθηκε ἤδη ἐκτενέστερα σέ «Σύγχρονες ὅμως ἐπιστημονικές ἔρευνες κατέληξαν στό
προηγούμενες σελίδες. συμπέρασμα πώς ἡ παράδοση αὐτή δέν βασίζεται σέ ἱστορι-
κά γεγονότα καί ὅτι δημιουργήθηκε μέ σκοπό νά δώσει κύ-
ρος καί αἴγλη στήν πόλη, ὅπως καί στό μοναστήρι τῆς Ἁγίας
Μαγδαληνῆς. Τό μοναστήρι εἶναι κτίσμα τοῦ 11ου αἰώνα κι
ἐκεῖ ὑποστηριζόταν ὅτι βρίσκονταν τά λείψανα τῆς Ἁγίας, τά
ὁποῖα ὅμως παρουσίαζαν ὡς ἐκεῖνα τῆς ἀδελφῆς τοῦ ἁγίου
Λαζάρου».
Γι’ αὐτό δέν εἶναι τυχαῖο τό ὅτι οἱ Ρωμαιοκαθολικοί, ὕστε-
ρα ἀπό τή Β΄ Σύνοδο στό Βατικανό (1962-65), «διέκριναν τούς
δύο Λαζάρους, γιορτάζοντας τόν ἕνα κατά τό Μαρτυρολόγιο
τῆς Μασσαλίας στίς 31 Αὐγούστου, καί τόν ἅγιο Λάζαρο τόν
τετραήμερο στίς 17 Ὀκτωβρίου, ἡμέρα μεταφορᾶς τῶν λειψάνων
του στήν Κωνσταντινούπολη».
Δέν ὑπάρχει λοιπόν ἀμφιβολία, ὅτι ὁ Ἅγιος ἐτάφη στή Λάρ-
νακα, τό ἀρχαῖο Κίτιο, ὅπως ἀποδεικνύεται καί ἀπό τόν ὁμώ-
νυμο ναό του κοντά στό λιμάνι τῆς πόλης, πού «θεωρεῖται τό
ἀρχαιότερο καί ὡραιότερο μνημεῖο πού κτίστηκε πρός τιμήν
τοῦ Ἁγίου καί ἀποτελεῖ καύχημα ὄχι μόνο τῆς πόλης, ἀλλά
καί ὁλόκληρης τῆς Ὀρθοδοξίας».

Τά φοινικόδεντρα θυμίζουν τή Βηθανία (=πόλη τῶν φοινίκων).

30 31