Page 29 - AGIOS LAZAROS

σημεῖα τῆς ἐπικράτειάς τους στή Λάρνακα, διαπίστωσε ὅτι σέ σαρκοφάγο, πού φυλασσόταν
στήν Κωνσταντινούπολη, κάτω ἀπό τήν κολόνα-στήριγμα τῆς Ἁγίας Τραπέζης, ὑπῆρχαν
πρός τιμήν δέ πολλῶν ἀπό μέσα σέ ξύλινο κιβώτιο ὀστά. Ἀναμφίβολα ἐπρόκειτο γιά τί-
αὐτά ἀνοικοδομοῦσαν καί ἱε- μια Λείψανα τοῦ ἁγίου Λαζάρου, ἀφοῦ εἶναι γνωστό ὅτι κά-
ρούς ναούς. Τό αὐτό συνέ- τω ἀπό τήν Ἁγία Τράπεζα φυλάσσονται μόνο ὀστά Ἁγίων. Τό
βη καί μέ τά Λείψανα τοῦ κιβώτιο ἐπιπλέον ἔφερε πλευρικά χαραγμένη τή λέξη ΦΙΛΙΟΥ
ἁγίου Λαζάρου, ἐπί ἐποχῆς σέ μεγαλογράμματη γραφή (γενική τοῦ «φί λιος»), ἐνδεχομένως
Λέοντος ΣΤ΄ τοῦ Σοφοῦ, μέ «σπάραγμα» τῆς ἀρχικῆς ἐπιγραφῆς «Λάζαρος ὁ τετραήμερος
ἐντολή τοῦ ὁποίου ἀνακο- καί φίλος τοῦ Χριστοῦ».
μίσθηκαν τό ἔτος 890 ἀπό Μέχρι τουλάχιστον τόν 16ο αἰώνα τά ἱερά Λείψανα πού
τό Κίτιο στήν Κωνσταντι- εἶχαν παραμείνει στό Κίτιο, μέσα στή λάρνακά τους, ἦταν
νούπολη. Εἶναι μάλιστα ἄξιο ἐκτεθειμένα σέ προσκύνηση ἀπό τούς χριστιανούς, ἄν στηρι-
σημειώ σεως, ὅτι ὁ εὐλαβής χθοῦμε στήν πληροφορία Ρώσου μοναχοῦ, ἀδελφοῦ τῆς Μονῆς
αὐτοκράτορας καί ὑμνογρά- Πσκώβ (ἡ πηγή σώζεται στή Βιβλιοθήκη τῆς Ὀξφόρδης). Σύμ-
φος συνέθεσε καί τά πέντε φωνα μέ αὐτήν ὁ ἐν λόγῳ μοναχός ὄχι μόνο ἀξιώθηκε νά τά
Στιχηρά Ἰδιόμελα, καθώς καί προσκυνήσει, ἀλλά συναποκόμισε καί μικρό τεμάχιο, τό ὁποῖο
Εἰκόνα τῆς Ἁγίας Θεοφανοῦς, τό Δοξαστικό, πού ψάλλονται δώρισε στή Μονή τῆς μετανοίας του καί φυλάσσεται μέχρι σή-
συζύγου Λέοντος ΣΤ΄ τοῦ Σοφοῦ,
στόν Ναό τοῦ Ἁγ. Λαζάρου Δρομολαξιᾶς. καί σήμερα κατά τόν Ἑσπερι- μερα στό παρεκκλήσιό της, ἐπ’ ὀνόματι τοῦ ἁγίου Λαζάρου.
νό τοῦ ἁγίου Λαζάρου στούς Ἄγνωστο ὅμως πότε, μᾶλλον γιά προστασία, φυλάχθηκαν στό
ἱερούς ναούς (καί παρατίθενται στή σελ. 52 τοῦ παρόντος). ξύλινο κιβώτιο κάτω ἀπό τήν Ἁγία Τράπεζα τοῦ ναοῦ καί
Σημαντική πηγή γιά τό γεγονός ἀποτελοῦν οἱ δύο πανηγυρικοί ἀνευρέθηκαν τό 1972.
λόγοι τούς ὁποίους ἐκφώνησε ἐνώπιον τοῦ ἱεροῦ Λειψάνου καί
παρόντος τοῦ αὐτοκράτορος, ὁ Καισαρείας Ἀρέθας, μαθητής
τοῦ πατριάχου Μεγάλου Φωτίου. Γιά τήν ἱκανοποίηση τῶν χρι-
στιανῶν τοῦ Κιτίου, οἱ ὁποῖοι μέ μεγάλη δυσαρέσκεια δέχθηκαν
νά στερηθοῦν τό Λείψανο τοῦ Ἁγίου τους, ὁ αὐτοκράτορας
ἀφενός πρόσφερε μεγάλο χρηματικό ποσό γιά τήν κάλυψη τῆς
δαπάνης ἀνεγέρσεως μεγαλοπρεποῦς ναοῦ, πού σώζεται μέχρι
σήμερα στήν πόλη τῆς Λάρνακας, ἀφετέρου οἰκοδόμησε καί
στήν Κωνσταντινούπολη ἱερά Μονή ἀφιε ρωμένη στόν ἅγιο Λά-
ζαρο, στόν ναό τῆς ὁποίας ἐναποτέθηκε τό Λείψανό του. Πολλοί
αὐτοκράτορες μάλιστα συνήθιζαν νά ἐκκλησιάζονται ἐκεῖ κατά
τό Σάββατο τοῦ ἁγίου Λαζάρου (πρό τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων).
Φαίνεται ὅμως ὅτι οἱ χριστιανοί τοῦ Κιτίου δέν παρέδωσαν
ὁλόκληρο τό τίμιο Λείψανο τοῦ Ἁγίου τους. Κράτησαν τεμά-
χιό του, ὅπως ἀποδείχθηκε αἰῶνες μετά καί συγκεκριμένα τό
ἔτος 1972. Τότε, ὑπάλληλος τοῦ Τμήματος Ἀρχαιοτήτων, στή Ἁγιογραφίες τοῦ ἁγίου Λαζάρου στόν ὑποσταθμό
διάρκεια ἐργασιῶν γιά τήν ἀναπαλαίωση τοῦ ἱστορικοῦ ναοῦ ἠλεκτρικῆς ἐνέργειας (στήν ἄκρη τοῦ «Περιβολιοῦ»).

28 29