Page 20 - MÜMKÜN ŞİİRLERİ
P. 20
KİM UNUTTURABİLİR
Yıkıntılar, döküntüler, moloz yığınları…
Kırılan kalpler, paramparça duygular,
Gözü yaşlı analar, babalar, çocuklar,
Tarif edilemeyen acılar…
Hayat bu muydu?
Hayaller kurduğun o evin mezarının olması mı?
Gülüşlerinizin yankılandığı o duvarların yaşamının sonu olması mı?
Peki ya hayata gözlerini yeni açmışken
Tek düşüncesi oyun olan, oyuncakları olan o minik bebekler?
Gözlerindeki mutluluğun yerini saran korkuyu
Kim unutturabilirdi ki onlara?
O soğuğu, o karanlığın içinde çaresiz bekleyişi…
Kimse var mı, sesimi duyan var mı?
Seslenişi korku dolu gözlerle beklemeyi
Kim unutturabilir?
Evladını kaybetmiş nice anaların, babaların
İçindeki evlat hasretini,
Yıkıntılar önünde evladı sağ mı ölümü düşüncesini,
Evladını kurtaramamayı, çaresizliği
Kim unutturabilir?
Elif TOPUZ
19
