Page 21 - MÜMKÜN ŞİİRLERİ
P. 21
DEPREMİN SESİ
Bir gece yarısı, dökülürken tavanın parçaları,
O vakit esir aldı havayı korku dalgaları.
Yıkıntı selinde boğulmak esir aldı duyguları.
Beni susturarak konuşturdu depremin sesi.
Yeryüzüne çıkmak isterken fayların nefesi,
Topraktaki yarıklar, kanayacak olan yaramın habercisi.
Üstüme yıkılan binalar değil ayın karanlık gölgesi,
Hayallerimi enkaza gömer depremin sesi.
Sarsıntılar moloz yığını altında bıraktı bizi,
Akan gözyaşlarımız aratmadı denizi.
Asırlarca geçmeyecek yüreklerdeki yara izi,
Hafızalarımızı istila etti bu gece depremin sesi.
Sümeyye UÇAK
20
