Page 2 - modul jawa IHT

MATERI PEMBELAJARAN

A. Werdinipun Sesorah

Micara, sesorah, utawi pidhato, uga sinebut medharsabda yakuwi nglairake gagasan,
panemu, utawa osiking ati sarana lisan ana sangarepe pawongan akeh. Tumindak micara kuwi

kalebu sakabehing pari-polahing wong sing mujudake polahing tumindak , kalebu obahing awak,
pasuryan, rasa-pangrasa sarta jiwaning manungsa. Mula kuwi panindaking micara sawenehing

wong bias ora lumaku kanthi apik, amarga ora ana wong urip sing sampurna. Mula sesorah kudu

digladhi, tansah nyinau sarta nulad para priyayi singwis limpat. Wong pancen sesorah sing apik
kuwi ora saderma ngapalake.

Menawa mangkono, sawenehing pawongan sing kapatah dadi panata titi laksana kuwi uga kalebu

pawongan sesorah utawa pidhato, ananging beda jejibahane. Bias trampil sesorah kuwi kudune

sregep sinau lan seneng gladhen.

B. Jinising Sesorah

1. Sesorah kanthi cara apalan/memoriter

Sesorah kanthi cara iki, juru pamedhar sabda kudu ngasta cathetan utawa tulisan luwih
dhisik banjur diapalake nganti ora ana tembung-tembung kang kacicir. Dadi ora ana

panemu-panemu anyarrasa-pangrasa amarga wis tinulis kabeh ana sajronong cathetan sing

wis digawe. Mung wae, yen ana apalan kang kelalen, bisa njalari kabeh apalan kang wis
dilakoni ilang. Cara iki mung digunakake kanggo pawongan utawa bocahh-bocah sing

nembe ajar pidhato.

2. Sesorah kanthi cara naskah/teks/manuskrip

Sesorah utawa pidhato cara naskah utawa teks kuwi juru pamedhar sabda kudu ngasta

naskah nalikaning pidhato banjur diwaca sawutuhe. Cara iku biasane digunakake para
pejabat utawa punggawaning negari, mligine ana upacara-upacara resmi. Kanthi ancas

supaya ora mlenceng karo tjuan sakawit, ora kliru lan wektu kang sumadya winates. Dene
yen ana rembug-rembug liyane antaraning pejabat lan masyarakat diterusake ana ing acara

sarasehan utawa temu wicara.