Page 21 - rasy.indd

pozostałych demonicznych ślepi, to posiada pionową źrenicę
i może znajdować się w dowolnym miejscu na ciele swojego
właściciela. Większość demonów wydłubuje swoje oczy znisz-
czenia i ukrywa je w bezpiecznym miejscu, by te nie stanowiły
łatwego celu w trakcie walki.

Społeczeństwo demonów opiera się na silnej hierarchii
opartej na potędze, im silniejszy jest demon, bez względu na
to czy jest to siła fizyczna, czy mistyczna, tym wyżej mieści się
w hierarchii. Słabsze demony muszą pozostawać uległe wzglę-
dem silniejszych, wyjątkiem są sytuacje gdy źródłem kon-
fliktu jest spór o ludzką duszę, w którym wszystkie demony
mają równe prawa.

Istnieją różne rodzaje demonów, obdarzone różnymi umie-
jętnościami, które zwykle definiują to w jakiś sposób dana
grupa zdobywa pożywienie. Jak było wspominane wcześniej
większość demonów by się posilić dobija targu ze śmiertel-
nikami, ofiarując swoje zdolności w zamian za prawo do
skonsumowania części ich duszy, jednak nie jest to jedyna

możliwość. Demony z rodzaju uwodzicieli, najczęściej pozy-
skują energię po przez wysączanie jej ze śmiertelnego partnera
w trakcie cielesnych igraszek. Najsłabsze ze wszystkich demo-
ny, zwane diablikami zwykle sprzymierzają się z silniejszymi
od siebie demonami, zostając ich sługusami za co te dzielą się
z nimi swoim posiłkiem. Najbliższe stereotypowi powtarza-
nemu przez śmiertelników są demony łowcy, którzy zwykli
polować na szczególnie grzesznych śmiertelników, przykłado-
wo morderców i pochłaniać ich najbardziej zniszczoną przez
grzechy część duszy, czym często ratują ich przed wieczną
zgubą. Zakłada się, że właśnie z powodu sposobu stołowa-

21 21