Page 76 - Τεύχος
P. 76
Η ιδέα του επικεντρώθηκε στην ιδέα της οικοδόμησης ενός κοινόχρηστου συγκέντρωση όλων των λειτουργιών, σε έναν κλειστό, εσωτερικό χώρο ιδιωτικού
χώρου εμπνευσμένου από ευρωπαϊκές πλατείες. Πιο συγκεκριμένα, έμπνευση για ιδιοκτησιακού καθεστώτος. Η δομή των εμπορικών κέντρων, έχει τη μορφή μιας
τη σύλληψη της ιδέας των εμπορικών κέντρων αποτέλεσε στην πραγματικότητα το «πυργοειδούς συσσώρευσης», σχηματίζοντας έναν μικρόκοσμο αποτελούμενο
κέντρο της πόλης της Βιέννης. Ο Gruen οραματίστηκε έναν χώρο συγκέντρωσης των από κατακόρυφες αντιδράσεις ΄΄απροσδόκητων γεγονότων΄΄. Η κάθετη τοποθέτηση
πολιτών που θα συνδυάζει το εμπόριο, την τέχνη και τη διασκέδαση(Quito, 2015). συστημάτων (blocks) ιδιωτικής ιδιοκτησίας, συνυπάρχουν με ένα περίπλοκο δίκτυο
Στο μυαλό του Gruen, η Βιέννη ήταν ήδη τέλεια διαμορφωμένη. Δεν χρειαζόταν δημόσιων χώρων (Oh, MacMinn, 2018).
εμπορικό κέντρο όπως τα αποκομμένα αμερικανικά προάστια (Trufelman, 2015).
Οραματίστηκε επομένως ένα μέρος όχι μόνο για ψώνια, αλλά για κοινωνικοποίηση
και αίσθηση σύνδεσης. Ο Gruen φαντάστηκε μια στεγασμένη μικρογραφία της
πόλης (Hardwick, 2004, 3). Το πλήρες όραμα για τα εμπορικά κέντρο ήταν κάτι
περισσότερο από χώρους καταστημάτων. Αντ’ αυτού, περιελάμβανε εγκαταστάσεις
μικτής χρήσης, με διαμερίσματα, γραφεία, ιατρικά κέντρα, εγκαταστάσεις παιδικής
μέριμνας, βιβλιοθήκες κ.ά. (Trufelman, 2015). Αυτό το στοιχείο της ποικιλίας-
ποικιλομορφίας αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικά που παραπέμπει στο δημόσιο
αστικό χώρο και παρουσιάζει μια συσχέτιση μεταξύ των δυο περιβαλλόντων, το
οποίο όπως περιγράφεται εν συνεχεία, είναι ένα από τα κύρια γνωρίσματα των
malls.
Εικόνα 84 : Οι ιδέες του V. Gruen για την επίλυση του κυκλοφοριακού προβλήματος, την ενίσχυση των πεζoδρόμων και την
γενικότερη αστική ανάπλαση της περιοχής του Fort Worth στο Τέξας το 1959
Η ύπαρξη ενός ενιαίου, κεντρικού χώρου στα εμπορικά κέντρα, παραπέμπει
ξεκάθαρα στις δημόσιες αστικές πλατείες που τώρα εμφανίζονται ως εσωτερικές
πλατείες (plazas), με χώρους καθιστικών και φυτεύσεις περιμετρικά. Η μίμηση αυτή,
πέραν του κεντρικού αυτού χώρου ως χαρακτηριστικό στοιχείο των εμπορικών
κέντρων, εμφανίζεται και σε άλλες εκφάνσεις. Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί η
δημιουργία πιο ανοικτών καθιστικών, ενδιάμεσα από τα εμπορικά καταστήματα,
που φιλοξενούν συγκεκριμένες χρήσεις, όπως λειτουργίες εστίασης (π.χ. “food
plazas”), οι οποίες παραπέμπουν σε χώρους πλατείας, ενώ αποτελούν ξεκάθαρα
τμήματα ιδιωτικών επιχειρήσεων. Αυτός ο «τεχνητός», «δημόσιος» αστικός χώρος
προσπαθεί να προσελκύσει με αυτό τον τρόπο καταναλωτές, δημιουργώντας μια
Εικόνα 82 : «Ο φαύλος κύκλος», V. Gruen Εικόνα 83 : «Ο προαστιακός λαβύρινθος», V. Gruen
αίσθηση οικειότητας και κοινωνικής επαφής. Παρά τις αντίθετες προθέσεις του
δημιουργού τους, ο χαρακτήρας του αστικού «δημόσιου χώρου» των εμπορικών
Η αρχική ιδέα των εμπορικών κέντρων αποτελούσε επομένως μια δομή κέντρων, ως πυκνωτής εμπορικών δραστηριοτήτων σε ένα προστατευμένο
που ο δημιουργός τους το συνέλαβε ως αρχιτεκτονική πανάκεια που θα διορθώσει περιβάλλον, είχε ως στόχο να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες για τη
περιβαλλοντικά, εμπορικά και κοινωνιολογικά προβλήματα με τη δημιουργία ενός μεγιστοποίηση της κατανάλωσης και ακολούθως την αύξηση των κερδών.
ενιαίου κτιρίου (Trufelman, 2015), του οποίου όμως η λειτουργία βασίστηκε
στη μίμηση του δημόσιου χώρου των κέντρων των πόλεων. Παρόλα αυτά, Αναμφίβολα, αυτό που διαφοροποιεί πλήρως τον αστικό δημόσιο χώρο
χαρακτηριζόταν από την ιδιάζουσας σημασίας διαφορά, πως πρόκειται για των κέντρων των πόλεων από αυτό των malls, δεν είναι τόσο η εσωστρεφής
75 Εμπορικά κέντρα και τάσεις ιδιωτικοποίησης του δημόσιου χώρου Εμπορικά κέντρα και τάσεις ιδιωτικοποίησης του δημόσιου χώρου 76
