Page 105 - ธรรมะบรรยาย1525
P. 105

เครื่องมือที่จะประดิษฐ์  เพราะฉะนั้น  ความสามารถตรงนั้นก็เลยลดลงไป  ด้านสติปัญญาคือความ

               เป็นเลิศนี่ สมองมี แต่มันโดนบล็อกไว้ให้คิดได้จ ากัด เพราะฉะนั้น ไม่มีช้างตัวไหน เสือตัวไหน ชะนี

               ตัวไหน  กวางตัวไหน  เก้งตัวไหน  หมูตัวไหน  สุนัขตัวไหน  หรือว่าสัตว์เดรัจฉานประเภทไหนที่มัน

                                                           ่
               สร้างเครื่องอ านวยความสะดวก       เวลาเจ็บปวยก็ไม่มีสัตว์ประเภทไหนสร้างโรงพยาบาลขึ้นมาได้
                                    ้
                                      ็
               หรือว่าพัฒนาตัวเองใหเปนหมอรักษาโรค  ถ้าจะเดินทางไปที่ไหนมันก็ไม่มียานพาหนะสร้างขึ้นมา
                           ี่
                                                   ่
               ได้ ทั้ง ๆ ทเขาก็มีสมองเหมือนกัน ทานบอกว่า เขามี แต่ว่ามีบางสิ่งบางอย่างโดนบล็อกไว้ ก็คือ
               กรรมนั่นเอง ให้มีลิมิต (จ ากัด) เทานั้นเท่านี้
                                              ่
                     แต่มนุษย์เรานั้นมีความสามารถและความเป็นเลิศในตัวแต่ถูกเก็บไว้      ไม่ออกมาใช้และไม่

               พัฒนาให้มันดียิ่งขึ้น มันจึงเป็นเหมือนกับมีดในฝัก ทานว่าอย่างนี้ เพราะฉะนั้น เราก็ต้องมาพัฒนา
                                                                ่
               มัน พัฒนาอย่างไร ท่านก็บอกว่า สวดมนต์ เดินจงกรม นั่งสมาธนี่ละ เมื่อเจอปัญหาอะไร เราสงสม
                                                                          ิ
                                                                                                      ั่
               พลังจิตไว้มาก ๆ ก็เหมือนสะสมความรู้ไว้มาก ๆ เรียนไปเถอะ ประถม อนุบาล มัธยม มหาวิทยาลัย

               เมื่อมีความรู้มาก  ๆ  มันก็คิดแก้ปัญหาได้ดี  มันจะอ่านได้  มันจะเขียนได้  มันจะพูดได้  แล้วมันก็

               พัฒนาขึ้นเรื่อย ๆ นี่คือศึกษาไว้ก่อน พอถึงความจ าเป็น มันก็ต้องใช้ได้ เพราะฉะนั้น สมาธิของเรานี่

               มันจะเป็นกรองอารมณ์  พอกรองได้ที่มันก็แยกแยะอารมณทเข้ามาสู่จิตของเราได้  เมื่อแยกแยะ
                                                                       ์
                                                                        ี่
               เรื่องอะไรจะไปเอาอารมณ์ที่ไม่ดีเข้ามา มันจะท าให้เสื่อมสมรรถภาพ หรือว่าลดคุณภาพสมองของ

               เราลดลงไป มันเป็นเหมือนกับสิ่งที่จะไปท าให้สมองของเราลดคุณภาพ เพราะฉะนั้น เรามาเสริมมัน

               เสริมมันให้มันดี การเสริมก็คือการท าสมาธิการสวดมนต์นี่แหละ จะไปเสริมศักยภาพสมองของเรา

               ที่มีอยู่นี้ให้ปราดเปรื่องยิ่งขึ้น

                                                                           ื่
                                            ็
                     ความสามารถกับความเปนเลิศในตัวของเราต้องพัฒนา  เพอให้เปลี่ยนจากปุถุชนคนธรรมดา
               กลายเป็นกัลยาณชนได้ นี่คือการพัฒนา กัลยาณชนคือ “คนดี” รู้จักแยกแยะอะไรดีอะไรไม่ดี หรือ

               ว่าอะไรชั่วอะไรดี เราแยกแยะได้ แล้วก็พัฒนาตัวเองให้เข้าสู่ระบบการเป็นผู้แยกแยะ ถ้าหากว่าท า

               ได้ เขาก็จะเลือกเอาอารมณ์ที่ดีเข้าไป มันก็จะท าให้อารมณ์นั้นเป็นอารมณที่ใส อารมณ์แห่งความ
                                                                                    ์
                             ่
               เบิกบาน หรือวาอารมณ์แห่งความสุข ทีนี้เมื่อคิดการคิดงานมันก็คิดได้ดี เพราะเป็นอารมณ์ดี แต่ถ้า
               อารมณ์บูดล่ะ อารมณ์หงุดหงิดล่ะ อารมณ์เสียล่ะ อารมณเบื่อล่ะ คิดการคิดงานได้ดีไหม แน่นอน
                                                                     ์
               ไม่ดี เพราะว่าอารมณ์นั้นมันเป็นพิษ อารมณ์มันไม่ดี เพราะฉะนั้นต้องแก้ไขด้วยการสวดมนต์นี่ละ

               ไปเคลียอารมณ์ หลวงพ่อใช้ค าว่าเคลียอารมณ “เคลย (Clear)” แปลว่า ก าจัด ชะล้างอารมณ์ที่ไม่
                                                                ี
                                                          ์
               ดีนั้นออกไปแล้วก็มาเสริมด้วยอารมณ์ดี การกลั่นกรองอารมณ์ของเรานี่จงจะเกิดประสิทธิภาพ เมื่อ
                                                                                  ึ

               เกิดประสิทธิภาพมากเข้า ๆ อารมณ์ดีก็จะเพิ่มมากขึ้น ๆ ทีนี้การทาการท างานก็จะมีประสิทธิภาพ


                                                          ๑๐๕
   100   101   102   103   104   105   106   107   108   109   110