Page 44 - ธรรมะบรรยาย2564

พระคุณของพระพุทธเจ้าล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งที่ดี พระองค์ได้ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมโพธิเจ้าแล้วจึงมี

ความปรารถนาดี อยากให้ชาวโลกนี้พ้นจากการเวียนว่ายตายเกิด จึงได้มาแสดงพระธรรมเทศนา

ุ่
โปรดว่าการมีชีวิตอยู่นี่อย่าประมาท เพราะว่าวันคืนผ่านไป ๆ วันพรงนี้เราไม่รู้ว่าเราจะได้หายใจ
ปกติหรือไม่ อย่างโรคที่ระบาดในขณะนี้ ใคร ๆ ก็ไม่อยากจะป่วย เมื่อไม่อยากจะป่วยก็ต้องดูแล

ตัวเอง โรคภัยระบาดเขาเตือนเราให้รู้จักตัวเองว่าอย่าประมาท อย่าคิดว่าชีวิตนี้ยืนยาว กลับมามอง

ตัวเองบ้าง อยู่บ้านเพื่อที่จะรักษาสถานการณ์ไม่ให้โรคมันระบาดไปทั่วโลก คนเรานี่เมื่อชะล่าใจก็

็
ออกไปข้างนอกสบาย ๆ ไปโน่น ไปนี่ โดยไม่คิดว่าในที่สุดเราก็ติดโรคภัยไข้เจบ เมื่อติดแล้วเราก็ไม่
รู้ ก็มาถึงบ้าน มาหาสามี มาหาภรรยา มาหาคุณพ่อ มาหาคุณแม่ มาหาลูก เที่ยวนี้ก็ติดกันกันทั้ง

ครอบครัว ความเดือดร้อนก็จะเข้ามาสู่ครอบครัวนั้น ทีนี้เราก็ไม่รู้อีก ก็ออกไปข้างนอกอีกคราวนี้

้
แพร่ระบาดไปทั่วเลย นั่นแหละเรากำลังทำบาปทางอ้อม เพราะฉะนั้น อย่าสรางบาปเลย ทางการ
้
ื่
เขาสั่งว่าให้เราอยู่ที่บ้าน เราก็อยู่เถอะ เพอรักษาชีวิตเราแล้วก็รักษาชีวิตคนอื่นด้วย เรามาสราง
มหากุศลด้วยกันโดยการสวดรัตนปริตรอันเป็นรัตนที่พระพุทธเจ้าตรัสว่า สามารถปราบโรคภัยไข้

เจ็บได้

ต่อจากนี้ไป ก็ขอให้ทุกท่านได้ร่วมกันกราบบูชาพระรัตนตรัย เพื่อที่จะได้เริ่มสวดรัตนปริตร

ต่อไป การสวดพระปริตรนี่มีมาในพระไตรปิฎก อย่างเช่นในครั้งพุทธกาล พระนครเวสาลีเป็นนครที่

อุดมสมบูรณมั่งคั่ง ทรัพย์สินเงินทองมากมาย มีประชาชนอยู่หนาแน่น มีกษัตริย์ครองเมืองถึง
์
๗,๗๐๗ องค์ ต่อมาได้เกิดเภทภัยต่าง ๆ เกิดขึ้น ฟ้าฝนไม่ตกต้องตามฤดูกาล เกิดทุพภิกขภัย เป็น

เหตุให้อดอยากหิวโหยเป็นจำนวนมาก ในที่สุดผู้คนก็ล้มตายพอตายแล้วอมนุษย์ก็เข้ามาซ้ำเติม

ขึ้นมาอีก เป็นเหตุให้คนที่ตายอยู่แล้วตายเพิ่มมากขึ้น เป็นเหตุให้เกิดโรคระบาด ด้วยเหตุนี้ชาวเมือง

จึงเดือดร้อนและก็ชาวเมืองก็พากันไปร้องทุกข์ต่อพระราชาว่า ในเมืองนี้ไม่เคยเกิดภัยพิบัติถึง ๗

สมัย ทำไมถึงเกิดเหตุการณ์อย่างนี้ จึงได้เข้าไปกราบทูลเจ้าลิจฉวีผู้ครองนครว่า ภัยที่เกิดนี้อาจจะ

เกิดจากพระองค์ไม่ตั้งอยู่ในทศพิธราชธรรม เจาผู้ครองนครได้รับสั่งให้ชาวเมืองประชุมกันพิจารณา
้
หาความผิดของพระองค์ ในที่สุดชาวเมืองก็ไม่สามารถพบความผิดของพระองค์ได้ จึงปรึกษากันว่า

ถ้าอย่างนั้นต้องไปกราบอาราธนาศาสดาพระองค์ใดพระองค์หนึ่ง มาช่วยดับทุกข์ของพวกเรา ใน

ที่สุดก็ตกลงกันว่าจะได้ไปกราบทูลองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเพื่อมาโปรด จึงจัดให้เจ้าลิจฉวี ๒

พระองค์ แต่งเครื่องบรรณาการเข้าไปถวายแก่พระเจ้าพิมพิสาร ผู้ครองนครมคธ และให้พระเจ้าพิม

พิสารพาได้พาไปกราบอาราธนานิมนต์พระสัมมาสัมพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าได้พิจารณาอยู่

สักครู่หนี่งก็ทรงทราบว่า ถ้าพระองค์เสด็จไปที่นั้น ภัยพิบัติจะระงับลงไปและประชาชนที่ได้ฟังพระ

๔๔