Page 12 - Visionary Arts 2019
P. 12
“ หวำนมัน...ฉันถึงสิงคโปร์ ”
วิรัช ศิริวัฒนะนำวิน
เมื่อเดินทำงในสภำพอำกำศร้อนอบอ้ำว ขนมหวำน ๆเย็น ๆ ย่อมเป็น
สิ่งที่พึงปรำรถนำของนักเดินทำง เมืองที่อยู่ห่ำงจำกเส้นศูนย์สูตรเพียงร้อยกว่ำ
กิโลเมตรอย่ำงสิงคโปร์มี Cendol, Chendol (เจ็นด ล ) หรือลอดช่องสิงคโปร์ เป็น
ของหวำนประจ ำท้องถิ่น ตัวลอดช่องท ำจำกแป้งข้ำวเจ้ำ รูปร่ำงเป็นเส้นกลมยำว
เสิร์ฟโดยรำดกะทิและน้ ำเชื่อมน้ ำตำลมะพร้ำว แล้วโปะด้วยน้ ำแข็งไส นอกจำกนี้
ยังอำจใส่ “เครื่อง” ต่ำง ๆ เพิ่มเติมตำมควำมชอบ เช่น ขนุน ทุเรียน ถั่วแดง
กวนหยำบ และไอศกรีมกลิ่นวำนิลลำ
ในกิจกรรมทัศนศึกษำ ณ ประเทศสิงคโปร์ ของนักศึกษำคณะอักษร
1
ศำสตร์ ระหว่ำงวันที่ 9- 1 มกรำคม 2563 นอกจำกนักศึกษำจะไป “ถึง”
สิงคโปร์ ด้วยกำรชิมซุปซี่โครงหมู (Bak Kut Teh, บักกุดเต๋ ข้ำวมันไก่ไห่หนำน
)
(Hainanese Chicken Rice) และขนมปังสังขยำ (Kaya Toast) ตำมศูนย์อำหำร
และตำมแหล่งชุมชนแล้ว นักศึกษำยังไปถึงสิงคโปร์ด้วยกำรลิ้มรสลอดช่อง
สิงคโปร์อีกด้วย
กำรไป “ถึง” สถำนที่ใด ๆ อย่ำงแท้จริง
ด้วยกำร “กิน” หมำยควำมว่ำ วิธีกำรรู้จักหรือ
วิธีกำรท ำควำมเข้ำใจผู้ใดในเบื้องต้นคือกำรทรำบ
ว่ำผู้นั้นชอบรับประทำนอะไร อำหำรและขนม
ท้องถิ่นมักสะท้อนให้เห็นทั้งประวัติศำสตร์ วิถีชีวิต
แ ล ะ ร ส นิย ม ข อ ง ค น ใ น ท้อ ง ถิ่น นั้น ๆ ก ำ ร ที่
นักศึกษำได้ไปสิงคโปร์และได้ถึงสิงคโปร์ด้วยกำร
ั
กินจึงถือเป็นผลสมฤทธิ์ของกำรทัศนศึกษำ
12
