Page 20 - 6b kitap

ediyordum. Yola koyulduk. Evin önüne ulaştığımızda
aslında ev denemeyecek kadar derme çatma bir şey
olduğunu gördüm. Ceylin'le birlikte korkudan titremeye
başladık.

Senem Hoca , “Korkmayın, sadece bir ev ne olabilir ki?”

“Evet, haklısınız galiba. Gelecek bizim ellerimizde.
Haydi yola koyulalım.”
Zor da olsa kendimi toparladım ve içeri girdim.
Evin içi karanlık ve örümcek ağları ile doluydu. Her yer
toz içinde kalmıştı. Birden fazla pencere vardı. Bir anda
kapı çarptı. Nisan ve ben o kadar korktuk ki dışarıya
çıkmaya kalkıştık ama Senem Hoca izin vermedi. Bize
sakin olun demekten bıkmıştı sanırım. Bu işe beraber baş
koymuştuk, beraber işin içinden çıkacaktık. Evde hiçbir
şey yoktu sanki. Nisan sabırsız olduğu için hemen ayrı
ayrı gezmek istedi ve önden gitmeye başladı. Senem
Hoca onun arkasından koştu. Ben tek başıma kalmıştım
ve çok korkuyordum. Ben de onların arkalarından
koştum.Bir anda bir ses geldi. Nisan’ın ayağı bir yere
takılmıştı. Yere düşmüştü kızcağız. Senem Hoca Nisa'nın
dizinde bir şey var mı diye bakarken bir çıkıntı buldu. Bu
çıkıntıya bakınca listenin gizlendiği kutuyu da buldu.
Sonra listenin arkasında bir yazı olduğunu gördük.

Senem Hoca , “Burada bir şey mi yazıyor?”
Nisan , “Nerede?”

“Burada.”

~ 17 ~