Page 33 - 6a kitap
P. 33
Uradaki-chan orada bekliyordu. Endişeli ama
sevimli bir ifadeyle Kaji’ye baktı. Elini kaldırıp
“Merhaba!” demekten başka bir şey
yapamadı. Eve doğru yola çıktılar, yine siyah pelerinli bir
adam görmüştü. Kara kediler, siyah adamlar, siyah
çocuklar…Yeni fırından çıkmış ekmek kokusu fazlaca
sarmıştı köyü.
Uradaki-chan evinin bodrumunda kalması için
Kaji’ye bir oda vermişti. Kaji teşekkür ederek yatağına
yattı. Uyuyamıyordu. Dışarıdan adamların bağırma
sesleri geliyordu. Siyah adamlar kafasında dönüyordu.
Bir anda siyah adamlardan bir tanesi yanına belirdi, kalbi
küt küt atıyordu. Gözlerini açmasıyla birlikte bunun bir
kâbus olduğunu anladı. Uradaki-chan onu kahvaltıya
çağırdı. İçi bir türlü rahat olamıyordu. Kaji kahvaltıya
gitti. Monjiro, Uradaki’nin babası, sofradaydı. Tam
~ 30 ~
