Page 47 - ΕΛΕΜΑΣΥΝ-Πρακτικά

Το Εθνικό Τραύμα

Ο Θ. Κοροβίνης με πλήρη γνώση των ιστορικών γεγονότων μυεί τους νέους στο
τραύμα της 6 ης Σεπτεμβρίου 1955, παρουσιάζοντας με διεισδυτική ματιά, όσα συνέ-
βησαν, αλλά και όσα αισθάνονταν και εξακολουθούν να αισθάνονται, οι άνθρωποι α
και β γενιάς. Αφορμή: βομβιστική επίθεση στο πατρικό σπίτι του Κεμάλ Ατατούρκ στην
Θεσσαλονίκη, Αιτία: οι εξελίξεις του Κυπριακού ζητήματος (προσπάθεια ενσωμάτωσης
με την Ελλάδα)

Βίαια επεισόδια κατά των περιουσιών Ελλήνων και των Αρμενίων και άλλων μη
μουσουλμανικών μειονοτήτων

Δημιουργία κλίματος τρομοκρατίας

Διώξεις αλλόθρησκων μειονοτήτων .

Στρατολόγηση ατόμων από Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη

Βέβαια σε αυτό το φόντο των γεγονότων αναπτύσσονται και έρωτες και προσωπικές
σχέσεις και με τους «άλλους», όπως σημειώνει ο Θ. Κονδύλης, και συνεχίζεται το
«τραύμα» να μένει ανεπούλωτο και στις επόμενες φάσεις του ως το 1964 με τις απε-
λάσεις, στο βιβλίο της Μαγουλά.

Πολυπολιτισμικότητα

Ο Μάριο Βίτι, επισημαίνει και προβάλλει την πολυπολιτισμικότητα της γενέθλιας
Πόλης. Αυτό το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της, που της δίνει ένα στίγμα οικουμενικότη-
τας. Διαφορετικές εθνικότητες, με διαφορετικά ήθη και έθιμα και πολιτισμικά στοιχεία
Τούρκοι,, Έλληνες, Αρμένιοι, Εβραίοι και Λεβαντίνοι. Ωστόσο, η κάθε μειονότητα ήταν
οργανωμένη στη δική της κοινότητα διατηρώντας τα δικά της εθνολογικά στοιχεία, γε-
γονός που δηλώνεται έντονα με την ύπαρξη Ευρωπαϊκής συνοικίας και Ιταλικού σχο-

λείου, όπου έμενε και φοιτούσε αντίστοιχα ο συγγραφέας.

Όλοι αυτοί είχαν μερίδιο σ’ αυτή την πόλη, μια πόλη ανεπτυγμένη κοινωνικά και οικο-
νομικά, που επέτρεπε στον καθένα να ανελίσσεται σε υψηλά κοινωνικά στρώματα
αλλά και προσέφερε εργασία και αξιοπρεπή διαβίωση σε όλους.

Το α΄μισό του 20ού αιώνα αποτέλεσε μία περίοδο ακμής για την Κωνσταντινούπολη,
ανάλογη με αυτή που παρατηρείται έντονα σήμερα στις χώρες του δυτικού κόσμου

Γράφει και ο Βίτι στη σελίδα 177 “Η Κωνσταντινούπολη είχε πλουσιοπάροχα αγαθά,
υπήρχε δουλειά για όλους, για τους τεχνίτες, για τους δασκάλους, τους καλλιτέχνες
και τους εργάτες”.