Page 170 - TH Edition Ver3
P. 170
168
‘ตํ – ซึ่งเรื่องนั้น/ กึ – ว่าเป็นอย่างไร/ มญฺญสิ – ย่อมเข้าใจ/ สุนกฺขตฺต – ดูก่อนสุนักขัตตะ/
ยเถว – อย่างไร+นั่นแล/ เต – แก่เธอ/ อหํ – ข้าพเจ้า/ อเจลํ – ซึ่งนักบวชเปลือย/ กฬารมฏฺฏกํ –
ชื่อว่ากฬารมัชฌกะ/ อารพฺภ – ปรารภแล้ว/ พฺยากาสึ – พยากรณ์แล้ว/ ตเถว – เป็นอย่างนั้น+นั่น
แล/ ตํ – นั้น/ วิปากํ – ผลของการพยากรณ์/ อญฺญถา – โดยประการอย่างอื่น/ วา’ติ? – หรือว่า’
ดังนี้?/
‘ยเถว – อย่างไร+นั่นแล/ เม – แก่ข้าพระองค์/ ภนฺเต – ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ/ ภควา –
พระผู้มีพระภาค/ อเจลํ – ซึ่งนักบวชเปลือย/ กฬารมฏฺฏกํ – ชื่อว่ากฬารมัชฌกะ/ อารพฺภ – ปรารภ
แล้ว/ พฺยากาสิ – พยากรณ์แล้ว/ ตเถว – เป็นอย่างนั้น+นั่นแล/ ตํ – นั้น/ วิปากํ – ผลของการ
พยากรณ์/ โน – ไม่/ อญฺญถา’ติ. – โดยประการอย่างอื่น’ดังนี้/
‘ตํ – ซึ่งเรื่องนั้น/ กึ – ว่าเป็นอย่างไร/ มญฺญสิ – ย่อมเข้าใจ/ สุนกฺขตฺต – ดูก่อนสุนักขัตตะ/
ยท – ผิว่า/ เอว – เมื่อเป็นเช่นนี้/ สนฺเต – เป็นอยู่/ กตํ – เป็นอันกระท าแล้ว/ วา – หรือว่า/ โหติ –
ํ
ิ
ย่อมเป็น/ อุตฺตริมนุสฺสธมฺมา – อันเหนือธรรมดาของมนุษย์/ อิทฺธิปาฏิหาริยํ – ซึ่งอทธิปาฏิหาริย์/
ิ
อกตํ – เป็นอันมิได้กระท าแล้ว/ วา’ติ? – หรือว่า’ดังนี้?/
ํ
‘อทฺธา – แน่นอน/ โข – แล/ ภนฺเต – ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ/ เอว – เมื่อเป็นเช่นนี้/ สนฺเต –
เป็นอยู่/ กตํ – เป็นอันกระท าแล้ว/ โหติ – ย่อมเป็น/ อุตฺตริมนุสฺสธมฺมา – อันเหนือธรรมดาของ
มนุษย์/ อิทฺธิปาฏิหาริยํ – ซึ่งอิทธิปาฏิหาริย์/ โน – ไม่/ อกต’นฺติ. – เป็นอันไม่กระท าแล้ว’ดังนี้/
‘เอวมฺปิ – ถึงอย่างนี้+แม้/ โข – แล/ มํ – กับข้าพเจ้า/ ตฺวํ – เธอ/ โมฆปุริส – โมฆบุรุษ/
อุตฺตริมนุสฺสธมฺมา – อันเหนือธรรมดาของมนุษย์/ อิทฺธิปาฏิหาริยํ – ซึ่งอิทธิปาฏิหาริย์/ กโรนฺตํ –
ผู้กระท าอยู่/ เอว – อย่างนี้/ วเทสิ – กล่าวแล้ว/ น – ไม่/ หิ – แล/ ปน – ก็/ เม – แก่ข้าพระองค์/
ํ
ภนฺเต – ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ/ ภควา – พระผู้มีพระภาค/ อุตฺตริมนุสฺสธมฺมา – อันเหนือธรรมดา
ิ
ของมนุษย์/ อทฺธิปาฏิหาริยํ – ซึ่งอิทธิปาฏิหาริย์/ กโรตี”ติ. – ย่อมกระท า”ดังนี้/
ปสฺส – จงดูเถิด/ โมฆปุริส – โมฆบุรุษ/ ยาวญฺจ – มีประมาณมากเพียงไร/ เต – ของเธอ/
อิทํ – การพูดเช่นนี้/ อปรทฺธ’นฺติ. – เป็นความผิด’ดังนี้/
“เอว’มฺปิ – อย่างนี้+แม้/ โข – แล/ ภคฺคว – ดูก่อนภัคควะ/ สุนกฺขตฺโต – นามว่าสุนักขัต
ตะ/ ลิจฺฉวิปุตฺโต – ลิจฉวีบุตร/ มยา – อันข้าพเจ้า/ วุจฺจมาโน – กล่าวอยู่/ อปกฺกเมว – ได้หนีไป
ิ
แล้ว+นั่นเอง/ อมสฺมา – นี้/ ธมฺมวินยา – จากธรรมวินัย/ ยถาตํ – ฉันใดแล/ อาปายิโก – สัตว์ผู้ควร
เกิดในอบาย/ เนรยิโก. – เป็นผู้กลับไปสู่นรก/
อเจลปาถิกปุตฺตวตฺถุ – เรื่องนักบวชเปลือยชื่อปาฏิกบุตร/
๑๕. “เอกมิทาหํ – หนึ่ง+นี้+ข้าพเจ้า/ ภคฺคว – ดูก่อนภัคควะ/ สมยํ – ในสมัย/ ตตฺเถว –
ิ
นั้น+นั่นแหละ/ เวสาลิยํ – เขตกรุงเวสาลี/ วหรามิ – ย่อมอาศัยอยู่/ มหาวเน – ในป่ามหาวัน/ กูฏา
คารสาลายํ. – กูฏาคารศาลา/
เตน – นั้น/ โข – แล/ ปน – ก็/ สมเยน – โดยสมัย/ อเจโล – นักบวชเปลือย/ ปาถิกปุตฺโต
– ชื่อว่าปาฏิกบุตร/ เวสาลิยํ – เขตกรุงเวสาลี/ ปฏิวสติ – อาศัยอยู่/ ลาภคฺคปฺปตฺโต – เป็นผู้ถึงแล้ว
