Page 24 - Travel Magazine in Red Cream Black Modern Modular Style

EMRE’NİN EKMEK TEKNESİNDEKİ YANGIN

Adı Emre’ydi. 17 yaşındaydı. Yaylada yaşıyordu. Evleri iki odalı, küçük,

bacası tüten, şirin mi şirin evdi. Emre henüz 11. sınıfa geçmişti. Anası hasta,
babası yoksuldu. Anasını iyileştirmek ve yoksulluklarına çare olması için

okuldan sonra para kazanmaya çalışıyordu.

Emre’nin çalıştığı yer, küçük bir kulübenin içinde, güzel, el emeğiyle

yapılmış tabak, vazo, bardakların satıldığı hediyelik eşya dükkanıydı.

Oradan kazandıkları ile pazardan eve bir şeyler alırdı.

Aylardan hazirandı. Yine böyle çalışırken bir yandan da külubenin

çevresinde oynaşan çocuklara bakarken bir ateş çıktı. Çocuklar bağrışmaya
başladı. Telaşlandı. Çocuklar ateş yanan yerden uzaklaşmak için koşmaya

başladılar.

Emre yanan ateşi söndürmek için hemen su aramaya başladı. Kulübede

bulduğu suyu alıp ateşi söndürmeye çalıştı. Ancak elinden bir şey gelmedi.
Ne yapacağını bilemedi. Hemen çocuklar gibi o da koşmaya başladı. Evine

doğru koşarken defterine yazdığı o söz geldi akılına: “Ümidini yitirmezsen
her şeye yetersin.” Aklına gelen bu söz onu cesaretlendirmişti.

Hemen tuşlu telefonuyla itfaiyeyi aradı. İtfaiye sirenler içinde geldi.
Yangını söndürdü. Emre biraz olsun ferahlamıştı. Ama yangın tehlikesi

geçmemişti. Çalışıp ailesine destek çıktığı kulübe için endişeliydi.

Akşam yemeği yenmiş, evdekiler uykuya dalmışlardı. Ancak Emre

uyuyamıyordu. Yangın onu çok etkilemişti. Şafak söker sökmez kulübeye

gitti. Gördükleri karşısında gözlerine inanamadı. Ekmek teknesi gördüğü
yer, yanıp kül olmuştu. Artık ne yapacağını bilemiyordu. Bir yandan yanıp

kül olan kulübeye bakıyor diğer yandan hasta anasını düşünüyordu. Eve
dönerken hüngür hüngür ağlamaya başladı.
Mustafa BURHAN

24