Page 30 - การทำสวนยางฯ ศวย.นค.ปกแดง E_book

ิ
ขางที่สูงกวา 30 เซนตเมตร คดเลือกเลี้ยงกิ่งที่สมบูรณไวพียง 2-3 กิ่ง ใน


ั


ตําแหนงที่ไดสมดุล เพื่อชวยใหมีพื้นที่ใบเหมาะสม
ระยะที่ 2 ตนฤดูฝนปที่ 2

่ํ
ั

ิ
ตดแตงกิ่งแขนงขางทุกกิ่งที่แตกตากวา 1 เมตรจากพื้นดน


ู
และหมั่นเดนตรวจดตนยางอยางสม่ําเสมอ หากพบวามีกิ่งแขนงเริ่มแตก


ิ
ออกมาใหมใหรีบปลิดหรือใชกรรไกรตดออก สวนที่สูงกวา 1 เมตร ควรตด

ั

ั
ั

ออกตอเมื่อมีกิ่งที่ระดบ 1.90-2.30 เมตรออกมาแลว หรือกิ่งแขนงที่เลี้ยงไว 
เจริญเติบโตมากกวา 3 ฉัตร เพื่อเลี้ยงทรงพุมในระยะที่ 3 ใหเร็วที่สุด
ระยะที่ 3 ปลายฤดูฝนปที่ 2



กิ่งแขนงขางทุกกิ่งที่แตกสูงเกินกวาชวง 2.30 เมตร ไมตอง

ตัดแตงอีก ตนยางออนที่มีกระโดงยอดเดิมแคระแกร็นไมเจริญเตบโตและมีกิ่ง
ิ
ิ
แขนงขางแตกออกมาใหม 2-3 กิ่ง เจริญเตบโตสมบูรณไมแตกตางกัน




ิ
ั
จําเปนตองตดทอนยอดของกิ่งแขนงขาง เพื่อชะลอการเตบโตใหเหลือกิ่งที่มี
แนวโนมเจริญเติบโตเปนกิ่งกระโดงยอดที่ดีเพียงกิ่งเดียว ดวยการตัดกิ่งบริเวณ
ใตขอฉัตร ใหเหลือใบของฉัตรนั้น ๆไว 4-5 ใบ เพื่อชวยปรุงอาหารและปองกัน
การแตกตาใหมมากเกินไป บางกรณีแมมีกิ่งแขนงขางแตกออกมาเพียงกิ่งเดียว
แตมีความสมบูรณและแขงแรงมากกวายอดเดมที่แสดงอาการแคระแกร็น
ิ

็





อยางเดนชด ก็จําเปนตองตดกระโดงยอดเดมทิ้ง แลวเลี้ยงกิ่งแขนงขางเปน

ิ
ั
ั
กระโดงยอดแทน ดวยเหตุผลเชนเดียวกัน
2. การตัดแตงเพื่อควบคุมทรงพุมใหมีพื้นที่ใบเหมาะสม
ุ

การตัดแตงยางออนในเขตพื้นที่แหงแลง จําเปนตองควบคมทรง
พุมใหมีการแตกกิ่งที่เหมาะสม มีพุมใบสมบูรณ และเจริญออกไปในทิศทางที่ได 

สมดุล เพื่อใหตนยางออนสรางอาหารไดดี ปองกันการแตกกิ่งเปนพุม ภายหลังตด
ั
แตงเลี้ยงกิ่งใหเจริญเติบโตเปนทรงพุมที่ 1.90-2.30 เมตร ควรตัดแตงกิ่งแขนง
ใหเหลือเพียง 2-3 กิ่ง เก็บไวเปนกิ่งหลักและใหกิ่งเหลานเจริญตอไปอีก


ี้
2-3 ฉัตร เทานั้น
การทําสวนยางพาราตามหลักวิชาการของสถาบันวิจัยยางในพื้นที่ปลูกยางใหม หนา 26