Page 5 - Green Yellow Rainbow Kind Mental Health Poster

βρέθηκε στη μητρόπολη Δισκάτας( Δεσκάτης) Μετά την διάλυσή της υπήχθη
στη μητρόπολη Ελασσόνας.
Σύμφωνα με ενθύμηση του 1877 υπήρχε στον οικισμό δάσκαλος.(1877
Αυγούστου 30 Τσιούκα,κάνω ενθύμησιν τον καιρόν όντας ήρθα εγώ ο Δημάκης
πιδί του Παπαναστάση από χωρίον Πετσούγγια κε Ήμαν δάσκαλος είς χωρίον
τσούκα)
Κατά την Οθωμανοκρατία το χωριό αναφέρεται μεταξύ των τσιφλικίων του Αλή
Πασά(Π.Αραβαντινός << Ο ΑΛΗ – ΠΑΣΑΣ >>.Σύμφωνα με το περιοδικό
<<Μνήμων>> το χωριό ήταν τσιφλίκι το γιού του Αλή πασά Βελή πασά
Το 1907 οι δυο οικισμοί νέα και παλιά Τσιούκα είχαν χάσει αρκετό μέρος της
γης τους δηλαδή είχαν εξαγοραστεί.Το χωριό αναφέρεται και στον κώδικα της
Ζάβορδας( Τσούκα χωρίον 138 ε)
Στον κώδικα αναφέρεται και καποιος ιερέας από το χωριό τσιούκα και ονόματα
κατοίκων:<<Κώνστα ιερέως , Ροήδως πρεσβυτέρας,Στάμο, Λούδο.Γεωργίου,
καλλής, Θεοδώρου , Στάσω , Δήμο Ιωαννου,Μηχαήλ,Μάνθου,Αγγέλω ,Γιάννη ,
Δήμο,Γραμμάτους,Ζίσι ,Χρήστου Γεωργίου>>
Στην Τσιούκα οι Τούρκοι είχαν ισχυρά φυλάκια.Το κεντρικό τους φυλάκιο
τοείχαν στην περιοχήΜερικέζιτουρκ.(mericez=φυλάκιο,πλατεία)
Σήμερα υπάρχει αυτό το τοπωνύμιο και οι κάτοικοι το λένε Μιρκέζ.
Άλλα φυλάκια είχαν στην κορυφογραμμή στον Αι-Λιά ,στην τοποθεσία
καραούλια (όρια τσιούκας-Μαυρελίου) και στην τοποθεσία <<καμένος
σταθμός>> που βρισκόταν δυτικά προς τον σημερινό δρόμο που πάει προς το
Φωτεινό.
Απελευθέρωση περιοχής
Το 1912 επειτα από πολλες μικρο συμπλοκές που ειχαν προηγηθεί έφτασε η
ώρα της απελευθέρωσης
Σύμφωνα με το σχέδιο δράσης του Ελληνικού Στρατού, για την περιοχή μας
έπρεπε να κατευθυνθεί το απόσπασμα των ευζώνων, που βρισκόταν στην
Φαρκαδόνα. Το απόσπασμα αυτό με διοικητή το συνταγματάρχη Σ.Γεννάδη,
αποτελούνταν από 2 τάγματα: το 1ο και το 4ο και μία διμοιρία 2 ελαφρών
πολυβόλων. Διοικητής του 1ου τάγματος ήταν ο αντισυνταγματάρχης Ιωάννης
Καμπούρης, από την Αμαλιάπολη του Αλμυρού, ο οποίος μας άφησε μια
έκθεση των γεγονότων της απελευθέρωσης της πόλης μας.
Το απόσπασμα του Σ.Γεννάδη φεύγοντας από τη Φαρκαδόνα έμεινε ένα βράδυ
στον Παλιόπυργο και την επόμενη βραδιά στον Κονισκό (5/10/1912) όπου
έλαβε τη διαταγή να προχωρήσει προς την παλιά Τσιούκα (Γήλοφο). Επειδή,
όμως, οι εύζωνοι του 1ου τάγματος ήταν κουρασμένοι, μήναν έως τη 10 το
βράδυ για ξεκούραση, οπότε ξεκίνησαν για το Γήλοφο. Η νυχτερινή πορεία
ήταν πολύ δύσκολη. Παρά την κούραση φτάσαν στις 2:30 μετά τα
μεσάνυχτα στα τότε ελληνοτουρκικά σύνορα.
Τα χαράματα και μετά από κάποιες ώρες μάχη μπήκαν θριαμβευτικά
ελευθερώνοντας την παλιά Τσιούκα (Γήλοφος) στης 6/10/1912. Στης 7:15 της
6ης Οκτώβρη, οι εύζωνοι αφήνουν άλλο ένα ελεύθερο χωριό και κατευθύνονται προς
τη Δεσκάτη. Η πυκνή ομίχλη που είχε απλωθεί στην ευρύτερη περιοχή δεν εμπόδισε
τους ευζόνους που προχωρούσαν κανονικά.

Παράλληλα με το απόσπασμα του Γεννάδη έπρεπε να κινηθεί και η ταχξιαρχία
του ιππικού, η οποία βρισκόταν στο Πραιτώρι της Ελασσόνας. Η δύναμη αυτή
φτάνοντας στην Δεσκάτη θα υποστήριζε το ιππικό στις επιθέσεις του.
Κι ενώ το απόσπασμα του Γεννάδη έφτασε στην Δεσκάτη η ταξιαρχία του
ιππικού δεν έφτασε. Άργησε να ξεκινήσει κι όταν έφτασε στην Βαλανίδα
θεώρησε επικίνδυνη την προέλαση προς τη Δεσκάτη χωρίς την υποστήριξη
του πεζικού. Γιαυτο γύρισε πίσω και έστειλε έναν ουλαμό αναγνωρίσεως στην
Δεσκάτη, ο όποιος έφτασε ανενόχλητος και έδρασε μεμονωμένα. Στονοι
Τούρκοι ήταν οχυρωμένοι στην κορυφή του λόφου απ’όπου μπορούσαν