Page 6 - Green Yellow Rainbow Kind Mental Health Poster

εύκολα να βομβαρδίσουν τους εύζωνους που ανέβαιναν με μεγάλη δυσκολία
την ανηφόρα. Είχαν άφθονα πυρομαχικά και έριχναν αλύπητα. Γιαυτο και ο
αγώνας συνεχίστηκε με αμείωτη ένταση έως το απόγευμα. Στην αρχή οι
εύζωνοι είχαν βγάλει έξω από τα οχυρά τους Τούρκους. Ο συνεχείς, όμως,
βομβαρδισμός με βλήματα κάθε μεγέθους, τους ανάγκασε να γυρίσουν πίσω.
Για μια στιγμή φάνηκε ότι οι Τούρκοι είχαν υπεροχή και ήταν αμετακίνητοι από
τις θέσεις τους. Τότε οι εύζωνοι αποφάσισαν να συρθούν μέχρι την κορυφή
του Αϊ-Λια με τη λόγχη στο όπλο. Όταν έφτασαν στα ορύγματα των Τούρκων,
ενώ οι άλλοι τουφεκούσαν για παραπλάνηση, τους ευνιδίασαν. Έτσι οι
Τούρκοι αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν προς τη Δέσκατη.
Κατά τη διάρκεια της μάχης τραυματίστηκαν δύο αξιωματικοί, δύο λοχίες, ένας
δεκανέας, και 13 εύζωνοι, και σκοτώθηκαν ο λοχαγός Δημ. Μανουσάκης και
ένας δεκανέας.
Μετά την υποχώρηση των Τούρκων, το 4ο τάγμα ανέβηκε στον Τρέτημο
(βουνό στα νότια της πόλης) για να βοηθήσει το 1ο τάγμα , το οποίο μαχόταν
ακόμη στο Ράτσινο. Οι άνδρες του τάγματος αυτού πολεμούσαν στην βροχή,
που δυσκόλευε τα πράγματα. Οταν αντελείφθηκαν τον ερχομό του 4ου
τάγματος, προέλασαν κανονικώς και ανάγκασαν τους Τούρκους να βγουν από
τα ορύγματα και να τραπούν σε φυγή στον Πρίονο (βουνό στα βόρεια της
πόλης).
Στην συνέχεια ο 2ος λόχος του 1ου τάγματος κατέλαβε τη Δεσκάτη τα
ξημερώματα της 7ης του Οκτώβρη 1912. Μετά ο λόχος αυτός εγκατέστησε
προφύλακες στον αυχένα του Τρέτημου, πάνω από το Σταυρό και ο 1ος
δεξιότερα, στον Κάτω Σταυρό, από όπου περνάει ο δρόμος για την
Παρασκευή. Ο 3ος λόχος του 1ου τάγματος πήγε στην Παρασκευή, όπου
έδωσε μια δίωρη μάχη με ένα τούρκικο απόσπασμα που ερχόταν ως
επικουρία στις τούρκικες δυνάμεις της Δεσκάτης. Το απόσπασμα αυτό
απωθήθηκε κι έφυγε για την Παλιούρια ,κι από εκεί για τα Γρεβενά.
Ενθουσιασμένοι από τις νίκες του ελληνικού στρατού 25 Δεσκατιώτες που
ζούσαν στην Αμερική, επέστρεψαν και κατατάχθηκαν εθελοντές. Πήραν μέρος
σε πολλές μάχες στην Ήπειρο, στην Μακεδονία, στην Μικρά Ασία (ανατολικές
πατριδες), όπου και σκοτώθηκαν οι 16 από αυτούς.

Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά τον Μακεδονικό Αγώνα, ένας απο τους κύριους
οδηγούς του Παύλου Μελά, κατά την είσοδό του στην Μακεδονία, καταγόταν
απο τον Γήλοφο.
Το 1918 συστάθηκε ο νομός Κοζάνης (ΦΕΚ 31-12-1918) και το χωριό μαζί με
τον Αγιώρη και το Διασελάκι συμπεριλήφθηκαν στη Δεσκάτη η οποία
αναγνωρίστηκε ως κοινότητα του νεοσύστατου νομού
Το 1927 (ΦΕΚ 1-2-1927) το χωριό από τσιούκα μετονομάζεται σε Γήλοφος
Το 1943 ( ΦΕΚ21-01-1943)η περιοχή μας αποσπάστηκε από τον νομό Κοζάνης και
υπάχθηκε στην επαρχία Ελασσόνας του νομού Λαρίσης.
Το 1964 (ΦΕΚ 30-10-1964)η επαρχία των Γρεβενών αναβαθμίστηκε σε νομό οπότε η
Δεσκάτη έγινε ο δεύτερος Δήμος του νομού Γρεβενών.
Ο Γήλοφος είναι οικισμός του δήμου Δεσκάτης.. Ο νέος νόμος (Ν. 2539/10-10-
1997 – Ιωάννης Καποδίστριας) τον βρίσκει ενσωματωμένο στον δήμο
Δεσκάτης και δεν επέρχεται καμία μεταβολή.
Ο Γήλοφος είναι κτισμένος σε υψόμετρο 1058 μ.(μέτρηση με GPS) και
βρίσκεται νότια ( 13 km) της πόλης της Δεσκάτης.Το ακριβές σημείο του
χωριού είναι: Ν 39 51΄ 12΄΄ Βόρεια και Ε 21 47΄ 35΄΄ Ανατολικά .Οι κάτοικοί του
0
0
είναι κυρίως κτηνοτρόφοι. Τα τελευταία χρόνια ασχολούνται και με την
καπνοκαλλιέργεια .