Page 75 - LCWLIFE13-TR

“Hadi, ayakkabını giy”, “hadi kalk”, “hadi elini yıka”, “hadi odanı topla” ve bitmeyen “Hadi” “Hadi” “Hadi”ler...
Peki “hadi” demek yapılmasını istediğimiz davranışı ger- çekten hızlandırıyor mu? İtiraf edelim ki hayır. Aksine, gün içinde sayısız “hadi”ler savurarak hem kendimize hem de çocuklarımıza zarar veriyoruz.
Geçen gün okuduğum bir blog, bir araştırmadan bahse- diliyordu.
“Çocukların acele etmeye zorlanmaması gerekir. Ebe- veynler günlük hayatın akışını çocuklar için yavaşlatabil- meli. Çocukların, hayal kurmak, düşünmek, hissetmek, dünyayı ve kendilerini anlayabilmek için zamana ihtiyaçları var.” Oysaki biz ebeveynler çocuklarımızı durmadan uya- rarak ve hızlandırmaya çalışarak onların “Ben hiçbir şeyi zamanında düzgün yapamıyorum.” hissi yaratmakta ve özgüvenlerinin zedelenmesine neden olmaktadır.
Bu konuyu araştırmaya başladığımda Uzman Psikolog Fatma Torun Reid’in “Unutkan Erkekler, ‘Hadi’leyen Anne- ler” adlı kitabı ile karşılaştım. Kitap der ki:
“Yetişkinlerin tüm davranışlarında, çocukluk yıllarının izlerine rastlamak mümkün. Bugünün işini yarına bırakan erkeklerin geçmişinde de ‘hadi’leyen anneler var.”
Sadece, erkek çocuklar için değil, kız çocuklar için de bu sözcüğün olumsuz etkisi söz konusu. Çocuklara çok sık ”hadi” sözcüğü kullanıldığında ileride ya telaşlı, her an için treni, vapuru kaçıracakmış gibi koşturan, aceleci yetişkin- ler ya da bu günün işini yarına bırakan ”unutkan büyükler” oluyorlar.
Tembellik ya da sorumsuzluk diye adlandırılan birçok dav- ranışın arkasında belki de bu sözcük var... Öyle ise, anne - baba olarak biraz daha sabırlı olmalı ve çocuklarımıza hayatı keşfetme fırsatı tanımalıyız.
“Come on, put on your shoes”, “come on, stand up”, “come on, wash your hand”, “come on, tidy your room” and the last- ing “Come on” “Come on” “Come on”...
Well, does saying “come on” really accelerate the behavior we want to be done? Let’s admit, no. On the contrary, we are hurting both ourselves and our children by saying numer- ously “come-on” during the day.
The other day I read a blog, it was talking about a research.
“The children should not be forced to hurry. Parents should be able to slow down the ow of daily life for children. The children need time to imagine, to think, to feel, to under- stand the world and to understand themselves. “We, par- ents, however, are constantly warning and accelerating our children, causing them to feel “I cannot do anything properly on time” and cause their self-con dence to be damaged.
When I started to investigate this subject, I encountered the book of the Expert Psychologist Fatma Torun Reid, “The Forgetful Men, The Mothers Saying Always ‘Come On’ “. The book says;
“It is possible to nd traces of their childhood in all the behaviors of adults. In the background of men who have no time like the present there are mothers who say always ‘come on’.”
There is the negative e ect of this word not only for boys, but also for girls. When the word “come on” is often used for the children, they are either hurried adults, rushing adults in the future as if they will miss the train and boat, or “forgetful elders” who have no time like the present.
Perhaps this word is behind the many behaviors that are called laziness or irresponsibility... If so, as parents we should be a bit more patient and we should have the opportunity for our children to explore the life.
73