Page 5 - Periodiko_013_January_February_2019_17x24

Σαπρίκιος καὶ Νικηφόρος

νὰ βρῆ τὸν φορτικὸ Σαπρίκιο νὰ ἀποδεικνύε- Δ΄. Ἔτσι λοιπόν, ὁ Σαπρίκιος θὰ θεωροῦ-
ται, σχετικὰ μὲ τὴν διάθεσι πρὸς τὸ μαρτύριο, νταν βδελυκτὸς ἀπὸ τὸν Θεό. Διότι δὲν ἐπέ-
ἐπιφανειακὸς καὶ ἐπιπόλαιος. Νὰ μὴν εἶναι τρεπε σὲ κεῖνον νὰ προσέλθη στὴν καθαρὴ
βαθὺς καὶ ὁλόψυχος. Θὰ τὸν βρῆ χαλαρὸ θυσία, ἀφοῦ εἶχε διαμορφώσει ἕνα φαντα-
καὶ μὲ ἀταίριαστη σχέσι ἔναντι ἁγίου πράγ- στικὸ θέατρο. Δὲν θὰ ἄφηνε ὁ Θεὸς σαὐτὸν
ματος. Νὰ ἔχη μόνο μιὰ φτιαχτὴ ἀγάπη πρὸς εὐκαιρία σωτηρίας. Νὰ ἀνεβῆ δηλαδὴ στὴν
τὸν Θεό. Νὰ σπεύδη μὲ κούφια λόγια πρὸς καρδιὰ ὑπερήφανου ἀνθρώπου, ἀφοῦ ἀνέ-
τὴν μαρτυρικὴ ἄθλησι, ὥστε νὰ διαφημισθῆ χτηκε νὰ ἀναρριχηθῆ στὸν ἑαυτό του πονη-
μὲ τὴν λαμπρότητα κάποιου ψευτοδοξαρίου. ρὸς λογισμός. Ἀπὸ αὐτὸν θὰ ἀπέκλειε ἀκόμη
Τελικὰ ὁ Σαπρίκιος ἦταν σὰν ἕνας μάρτυρας καὶ κάθε πονηρὴ σκέψι, ὥστε οὔτε κἂν νὰ
δύστροπος κι ὄχι εὐ- μπορῆ νὰ κρούση τὴν
προσήγορος. Μάλιστα θύρα…
δὲ χωρὶς πίστι πρὸς τὸν Ε΄. Ἔτσι θὰ μποροῦ-
Θεό. Σὰν νὰ ρίχτηκε σε νὰ λυθῆ τὸ πρό-
στὸ μαρτύριο χατηρι- βλημα ποὺ θέσαμε. Σὲ
κά, ἀνθρώπινα καὶ ὄχι μένα, ὅμως ἔρχεται στὸ
χάριν τῆς ἀλήθειας. σημεῖο αὐτὸ νὰ ἐξετά-
Μποροῦμε ἀκόμη νὰ σουμε καὶ πόσο μεγά-
ποῦμε, ὅτι ὅπως ἕνας λο κακὸ εἶναι «ἡ μνησι-
ποὺ θυσιάζεται χάριν κακία». Καὶ τὶ ἀκριβῶς
κάποιου ἀνθρώπου καὶ ὁρίζεται, ὅτι εἶναι στὴν
τὸν διαθέτει ὑπέρ του, οὐσία της. Ἐμένα μοῦ
δὲν θὰ δικαιοῦνταν νὰ ἀρέσει νὰ πῶ, ὅτι ἡ
ἀπαιτήση πληρωμή, «μνησικακία» δὲν εἶναι
διότι εἰσέπραξε τὸν ἐπιμονὴ κακίας ἁπλᾶ
μισθό του. Ἀφοῦ γέ- ὡς μιὰ τυχοῦσα ἄμυνα.
μισε τὰ χέρια του μὲ Αὐτὸ βέβαια θέλει νὰ
αὐτὰ ποὺ δὲν ἔπρεπε ἢ Ἅγιος Νικηφόρος (+ 9 Φεβρουαρίου), εἶναι καὶ ἕνας τυχαῖος
πληρώθηκε μὲ ἄλλους Τοιχογραφία, 12ος αἰώνας, Ἱερὰ Μονὴ θυμός. Διότι καὶ αὐτὸς
τρόπους. Ἔτσι, οὔτε ὁ Σταυρονικήτα, Ἅγιον Ὄρος. εἶναι ὄρεξι ἀνταποδό-
Σαπρίκιος, οὔτε καὶ κάποιος ἄλλος ἂν σπεύ- σεως λύπης, ὅπως λέγουν καὶ οἱ παλαιοί μας
ση στὸ μαρτύριο γιὰ τὸ Θεὸ μὲ σκεπτικὸ μιὰ σοφοί.
ψεύτικη δόξα καὶ νὰ ἐπιδειχθῆ μαὐτὸν τὸν Ἡ «μνησικακία», ὅμως, ἀποδεικνύεται, ὅτι
τρόπο τάχα ὡς θεομάρτυρας. εἶναι ἕνας μόνιμος θυμός. Εἴτε ἀπὸ δαιμονι-
Τέλος, ἀφοῦ γίνη ἔτσι, ἐπιδιώκει νὰ ἔχη δο- κὴ ὀργὴ ἐγκατεστημένη στὴν ψυχή, ποὺ ἔχει
ξασμένη μνήμη καὶ βοήθεια ἀπὸ τὸν Θεὸ ἐξ ὄρεξι νὰ λυπήση πολύ, πρᾶγμα ποὺ λέγεται.
αἰτίας τοῦ ψεύτικου μαρτυρίου. Ὅμως, αὐτὸς Ὅπως φαίνεται, ὅμως ἡ μνησικακία ἐπιδι-
δὲν εἶναι εὐπρόσδεκτος, ἐπειδὴ τάσσεται ώκη καὶ ἀπαραίτητο θάνατο μετὰ ἀπὸ τὸν
στὴ θέσι τοῦ ὑποκριτοῦ (Ματθαίου 24,51), ὁ ὁποῖο δὲν θὰ ξαναλυπηθῆ αὐτὸς ποὺ πέθανε.
ὁποῖος μισεῖται πολὺ ἀπὸ τὸν Θεὸ τῆς ἀλή-
θειας.
(συνεχίζεται)

Νοέμβριος - Δεκέμβριος 5