Page 14 - Ben Bir Ağacım

BEN BİR AĞACIM

Ayşe bir gün yanıma gelip beni sularken, evdeyken yaptığı
araştırmadan bahsetti. Biliyor musunuz aslında ağaçlar da ile-
tişim kurabilirlermiş. Köklerimizin içindeki mantarlar aracılığıyla
bu iletişimi sağlayabiliyormuşuz. Yeraltı mantar ağları dedikleri
bir sistem sayesinde anlaşabiliyormuşuz. Bu ağa katılarak çev-
remizdeki ağaçlarla besin de paylaşabiliyormuşuz. Hatta yaşlı
ağaçlar küçük fidanlara yardım ederek onların büyümesine
yardım ederlermiş. Ne garip değil mi? Peki, ben neden bunu
yapamıyordum ki? Ya da bana yardım eden bir yaşlı ağaç
var mıydı? Acaba etrafımdaki ağaçlara yetişecek kadar uza-
mamış mıydı köklerim? Olabilirdi, hem en yakınımdaki ağaç
bana aslında o kadar da yakın değildi. Neyse biraz daha
zaman geçsin. Belki de köklerim yeterince uzadığında ben
de bu ağda olabilirim diye düşündüm.

Günler günleri aylar ayları kovaladı. Zaman hızla akıp geçti.
Mevsim değişti, sonbahar olmuştu. Yine rüzgarlı günler çoğal-
maya başlamıştı. Ben Ayşe’nin de yardımıyla her geçen gün
biraz daha büyüyordum. Yine rüzgarlı bir günde dallarımdan

12 Yenibosna Doğu Sanayi İlkokulu