Page 11 - Ben Bir Ağacım

BEN BİR AĞACIM

2. BÖLÜM

Evet, inanabiliyor musunuz bilmem ama minicikken toprağa
dikilen o fidan benim. Şimdi büyüdüm ve 4 yaşında kocaman
bir ağaç oldum. Ayşe de benim en yakın arkadaşım. Onun
hayatıyla ilgili her şeyi nasıl bildiğimi size ilerleyen sayfalarda
anlatacağım. Ama şimdi gelin size bu 4 yılın geçtiğini anlata-
yım. Yaşadığım bir sürü olay var ve ben bunları size anlatmak
için sabırsızlanıyorum.

Bu 4 yıl içerisinde Ayşe her gün beni sulamaya geldi. Her gün
aynı saatte ormana gelir, benim suyumu verir, bazen bana bir
şeyler anlatır, diğer ağaçlarda değişiklik olup olmadığını göz-
lemleyip eve dönerdi. Bazen köpeği Bobi ile gelirdi. Ormanda
onunla oyunlar oynar, çok eğlenirlerdi. Bu orman çok kalaba-
lık bir orman olmasına rağmen bir gün görmesem özlüyordum
onu. Canım arkadaşım benim…

Ben burada her gün bir sürü olay yaşadım. Çoğu eğlenceli,
bazıları korkutucu… Hatta bu olaylardan birinde öyle korktum
öyle korktum ki tüm yapraklarım tir tir titredi. Ayrıca biraz canım
da yanmıştı. Bakın size de anlatayım. O gün de, diğer günler
gibi başlamıştı. Orman, henüz öğlen bile olmadan cıvıl cıvıl
olmuştu. Bir yerde insanlar keyifli keyifli sabah sporunu yapıyor,
başka bir yerde çocuklar eğleniyordu. Bazıları ise sonradan,
piknik yapmak için gelmişti. Bir anda piknik yapmak için gelen
iki arkadaş tartışmaya başladı. Sebebini anlamadım ama
özellikle biri çok sinirli görünüyordu. Sonra biri diğerini benim
üstüme doğru itti, sonra yanımızdan koşarak kaçtı. Hem ben
hem de o çocuk zarar gördük. Canımız çok acımıştı. Bana

Yenibosna Doğu Sanayi İlkokulu 9