Page 236 - สนง.ศาลภาค 2 กฎหมาย ระเบียบ และบทความที่เกี่ยวกับการค้ามนุษย์ เล่ม 2
P. 236

อนุสัญญาฉบับที  105 ว่าด้วยการยกเลิกแรงงานบังคับ





                                  ที ประชุมใหญ่ขององค์การแรงงานระหว่างประเทศซึ งคณะประศาสน์การของสํานักงาน

                    แรงงานระหว่างประเทศได้จัดให้มี การประชุมกันขึ น ณ นครเจนีวา และได้ประชุมกันในสมัยประชุม
                    ที สี สิบ เมื อวันที  5 มิถุนายน ค.ศ. 1957 และโดยได้พิจารณาปัญหา ของแรงงานบังคับ ซึ งเป็นเรื องที สี

                    ของระเบียบวาระการประชุมในสมัยประชุมนั นและโดยได้คํานึงถึงบทบัญญัติของอนุสัญญาว่า

                    ด้วยแรงงานบังคับ ค.ศ. 1930 และโดยได้คํานึงว่าอนุสัญญาการเป็นทาส ค.ศ. 1926 กําหนดให้ดําเนิน
                    มาตรการที จําเป็นทั งมวลเพื อป้องกัน ไม่ให้การเกณฑ์แรงงานหรือแรงงานบังคับพัฒนาไปสู่สภาวะที

                    คล้ายคลึงกันกับการเป็นทาสและอนุสัญญาเสริมว่า ด้วยการยกเลิกการเป็นทาส การค้าทาสและ

                    สถาบันและการปฏิบัติที คล้ายคลึงกับการเป็นทาส ค.ศ. 1956  กําหนดให้มีการยกเลิก แรงงานใช้หนี
                    ผูกพันและความเป็นทาสติดที ดินโดยสิ นเชิง และโดยได้คํานึงว่าอนุสัญญาว่าด้วยการคุ้มครอง ค่าจ้าง

                    ค.ศ. 1949  กําหนดให้มีการจ่ายค่าจ้างเป็นประจํา และห้ามมิให้ใช้วิธีการจ่ายค่าจ้างที เป็นการลิดรอน

                    สิทธิของคนงานในการบอกเลิกการจ้าง ของตนได้อย่างแท้จริง และโดยได้ตกลงรับข้อเสนอเพิ มเติม
                    เกี ยวกับการยกเลิกการเกณฑ์แรงงานหรือแรงงานบังคับในบางรูปแบบ ที เป็นการฝ่าฝืนสิทธิของ

                    มนุษยชนที อ้างถึงในกฎบัตรสหประชาชาติและปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชนและโดยได้

                    กําหนด ให้ข้อเสนอ เหล่านี อยู่ในรูปแบบของอนุสัญญาระหว่างประเทศจึงได้รับรองอนุสัญญา

                    ต่อไปนี ซึ งเรียกว่าอนุสัญญาว่าด้วยการยกเลิก แรงงาน บังคับ ค.ศ. 1957  เมื อวันที ยี สิบห้าของเดือน
                    มิถุนายนของปีหนึ งพันเก้าร้อยห้าสิบเจ็ดนี



                      มาตรา 1

                    รัฐสมาชิกแต่ละรัฐขององค์การแรงงานระหว่างประเทศที ให้สัตยาบันอนุสัญญานี รับจะดําเนิน

                    การระงับและไม่ใช้การเกณฑ์แรงงาน หรือแรงงานบังคับ ไม่ว่ารูปแบบใด ๆ

                       (ก) เป็นวิถีทางหนึ งของการบังคับทางการเมืองหรือการให้การศึกษา หรือเป็นการลงโทษอัน

                      เนื องจากการยึดถือหรือแสดงออก ซึ งความคิดเห็นทางการเมืองหรือความคิดเห็นที มีอุดมการณ์

                      ตรงกันข้ามกับระบบเศรษฐกิจสังคมหรือการเมือง ที ได้สถาปนาขึ นมา
                        (ข)  เป็ นวิธีหนึ งของการระดมและใช้แรงงานเพื อประโยชน์ในการพัฒนาเศรษฐกิจ

                        (ค) เป็นวิถีทางหนึ งของการรักษาระเบียบวินัยของแรงงาน

                        (ง) เป็นการลงโทษอันเนื องจากการได้เข้าร่วมในการนัดหยุดงาน
                        (จ) เป็นวิถีทางหนึ งของการเลือกปฏิบัติอันเนื องจากความแตกต่างทางศาสนา สัญชาติ สังคม
   231   232   233   234   235   236   237   238   239   240   241