Page 740 - บทความทางวิชาการหลักสูตร ผู้พิพากษาหัวหน้าศาล รุ่นที่ 21

๗๒๘

๕. การตัดสินคดีและการปรึกษาคดี ผู้พิพากษาหัวหน้าศาลควรก าชับให้ปฏิบัติไปตาม
บัญชีมาตรฐานกลางในการลงโทษโดยเคร่งครัด เว้นแต่จะมีข้อเท็จจริงประกอบเป็นอย่างอน เช่น
ื่
ศาลอทธรณ์หรือศาลฎีกามีค าวินิจฉัยมาในแนวทางที่ต่างจากบัญชีมาตรฐานกลางในการลงโทษของศาล
ุ
ชั้นต้น โดยคดีที่มีการวางแนวไว้ว่าต้องปรึกษาผู้พิพากษาหัวหน้าศาล ผู้พิพากษาหัวหน้าศาลจะต้องลงชื่อไว้

หน้าส านวนว่าปรึกษาแล้ว (ปกในแผ่นที่ ๒ หลังจากปกส านวนสีน้ าตาล) ส าหรับคดีที่ต้องส่งภาคตรวจ
ิ
ผู้พพากษาหัวหน้าศาลควรให้ค าปรึกษาหรือบันทึกเหตุผลโดยย่อก่อนว่าเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยกับร่าง
ิ
ิ
ค าพพากษานั้น และเมื่อได้รับส านวนคืนมาจากส านักงานอธิบดีผู้พพากษาภาคแล้ว ผู้พพากษาเจ้าของ
ิ
ิ
ิ
ี
ส านวนควรเสนอร่างค าพพากษาให้ผู้พพากษาหัวหน้าศาลตรวจสอบอกครั้งว่ามีการปรับปรุงให้เป็นไปตาม
แนวที่อธิบดีผู้พพากษาภาคปรับปรุงมาหรือไม่ ทั้งนี้พงระมัดระวังมิให้การปรึกษาคดีเป็นการก้าวล่วง
ิ
ึ
ดุลพินิจอิสระของผู้พิพากษาเจ้าของส านวน
๖. การให้ข่าว ให้ปฏิบัติตามระเบียบคณะกรรมการบริหารศาลยุติธรรม วาดวยการให้ขาว
และบริการขาวสารของศาลยุติธรรม พ.ศ. ๒๕๔๕
ผู้พิพากษาหัวหน้าศาลมีอานาจให้ข่าวหรือมอบหมายให้งานประชาสัมพนธ์ให้ข่าว ในการ

ั
ปฏิบัติงานประจ า หรือข่าวทางวิชาการเช่น คดีที่ได้ตัดสินไปแล้ว แต่การให้ข่าวที่อาจกระทบกระเทือนต่อ
ิ
ิ
การพจารณาพพากษาคดีไม่สามารถกระท าได้ กรณีข่าวอนจะยังความเสียหายแกศาลยุติธรรมหรือทาง
ั
ราชการเกิดขึ้น ใหผูพพากษาหัวหน้าศาลรีบด าเนินการสอบสวนขอเท็จจริงทันที แลวใหรายงานผลให
ิ
ประธานศาลฎีกาและเลขาธิการส านักงาน ศาลยุติธรรมทราบโดยเร็ว ในกรณีจ าเปนที่จะตองแถลงขอเท็จ
จริงเพอไมใหเกิดความเสียหาย ใหผูพพากษาหัวหน้าศาล หรือเลขาธิการส านักงานศาลยุติธรรม หรือโฆษก
ิ
ื่
ศาลยุติธรรม ด าเนินการแถลงขอเท็จจริงโดยเร็ว การให้ข่าวใหกระท า ณ ที่ท าการของผูใหขาวหรือสถานที่
อื่นที่เหมาะสม ทั้งนี้โดยค านึงถึงผลที่จะไดรับเปนส าคัญ
การถายภาพ ภาพยนตร บันทึกภาพหรือเสียง หรือการกระท าอยางอนใน ท านอง
ื่
เดียวกันในบริเวณศาลหรือในหองพจารณาที่ไมมีการพจารณาคดี ใหกระท าไดเมื่อไดรับอนุญาตจาก
ิ
ิ
ผูพิพากษาหัวหน้าศาล
การถายภาพ ภาพยนตร บันทึกภาพหรือเสียงผูตองหาหรือจ าเลยในขณะที่อยูในสถานที่

ควบคุมภายในศาลหรือในขณะที่เจาหนาที่กาลังควบคุมผูตองหาหรือจ าเลยนั้น จากสถานที่ ควบคุมภายใน
ศาลหรือหองพิจารณาไปยังสถานที่ตางๆ ในบริเวณศาลไมสามารถกระท าได้

ส่วนที่ ๔ การปล่อยชั่วคราว
การปล่อยชั่วคราวเป็นเรื่องที่แม้จะไม่ใช่เนื้อหาของคดี แต่เป็นเรื่องส าคัญของการปฏิบัติ
ิ
หน้าที่ของผู้พพากษาหัวหน้าศาลที่ต้องก าหนดแนวทางในการสั่งประกัน ปัจจุบันไม่ใช่หน้าที่หลักของ
ึ
ิ
ิ
ผู้พพากษาหัวหน้าศาล โดยอาจมอบหมายให้ผู้พพากษาหลายคนมีหน้าที่สั่งประกัน แต่ไม่พงมอบหมายให้
ิ
เป็นหน้าที่ของผู้พพากษาท่านอนทั้งหมด ส าหรับเวรชี้ส่วนมากจะมอบหมายให้กับผู้พพากษาเวรชี้สั่ง ตาม
ิ
ื่
ประสบการณ์ของผู้พพากษามักจะได้ยินว่า ผู้บริหารศาลบรรยายให้ความรู้ก าหนดนโยบายในการปล่อย
ิ
็
ชั่วคราวอยู่เสมอ แต่อย่างไรก็ดีกยังมีผู้พิพากษาถูกออกจากราชการเพราะเหตุการปล่อยชั่วคราวเสมอ และ
กลับไม่พบการด าเนินการทางวินัยอนเนื่องมาจากการขังโดยมิชอบ ดังนั้นการสร้างสมดุลระหว่างสิทธิและ
ั
ิ
ึ
เสรีภาพของประชาชนกับการถูกครหาโดยหมู่ผู้พพากษาด้วยกันเองจึงเป็นเรื่องที่ต้องพงระมัดระวังเสมอ
ั
ผู้เขียนเคยคิดว่าในคดีที่มีอตราโทษสูงหรือคดีที่อยู่ในความสนใจของประชาชนการปล่อยชั่วคราวน่าจะใช้