Page 297 - 2553-2561
P. 297
ค�าวินิจฉัยชี้ขาดอ�านาจหน้าที่ระหว่างศาลที่ ๒๔/๒๕๕๘ ศาลแพ่ง
ศาลปกครองกลาง
รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย
พระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. ๒๕๔๒
ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์
พระราชก�าหนดการบริหารราชการในสถานการณ์ฉุกเฉิน พ.ศ. ๒๕๔๘
พระราชบัญญัติความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ พ.ศ. ๒๕๓๙
พระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ. ๒๕๓๙
พระราชก�าหนดการบริหารราชการในสถานการณ์ฉุกเฉิน พ.ศ. ๒๕๔๘ มาตรา ๑๖ บัญญัติให้
ข้อก�าหนด ประกาศ ค�าสั่ง หรือการกระท�าตามพระราชก�าหนดนี้ไม่อยู่ในบังคับของกฎหมายว่าด้วยวิธีปฏิบัติ
ราชการทางปกครองและกฎหมายว่าด้วยการจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง อันเป็นกรณี
ที่กฎหมายบัญญัติไว้โดยชัดแจ้งไม่ให้ศาลปกครองมีอ�านาจในการควบคุมตรวจสอบข้อก�าหนด ประกาศ
ค�าสั่ง และการกระท�าของเจ้าหน้าที่ตามพระราชก�าหนดการบริหารราชการในสถานการณ์ฉุกเฉิน พ.ศ. ๒๕๔๘
ส่วนมาตรา ๑๗ เป็นบทบัญญัติในเรื่องการเยียวยาผู้ที่ได้รับความเสียหายจากการถูกกระท�าละเมิด ซึ่งจะได้รับ
การเยียวยาหรือไม่จะต้องพิจารณาให้ได้ความเสียก่อนว่าการกระท�านั้นเป็นละเมิดหรือไม่ ถ้าเป็นการกระท�า
ละเมิดจึงจะได้รับการเยียวยา เมื่อการพิจารณาว่าการกระท�าตามมาตรา ๑๖ นั้น เป็นละเมิดหรือไม่อยู่ในอ�านาจ
ศาลยุติธรรม การพิจารณาความรับผิดผู้ที่กระท�าละเมิดและการเยียวยาผู้ที่ได้รับความเสียหาย ตามมาตรา ๑๗
จึงต้องได้รับการพิจารณาโดยศาลเดียวกัน ดังนั้น การที่โจทก์ฟ้องเรียกค่าเสียหายจากการกระท�าของเจ้าหน้าที่
ตามพระราชก�าหนดการบริหารราชการในสถานการณ์ฉุกเฉิน พ.ศ. ๒๕๔๘ ในการสลายการชุมนุมกลุ่มแนวร่วม
ประชาธิปไตยต่อต้านเผด็จการแห่งชาติ (นปช.) ซึ่งเป็นการกระท�าของเจ้าหน้าที่ตามที่กฎหมายได้บัญญัติยกเว้น
อ�านาจของศาลปกครองในการควบคุมตรวจสอบไว้ ข้อพิพาทในคดีนี้จึงไม่อยู่ในอ�านาจพิจารณาพิพากษาของ
ศาลปกครอง แต่เป็นคดีที่อยู่ในอ�านาจพิจารณาพิพากษาของศาลยุติธรรม
รวมย่อค�าวินิจฉัยชี้ขาดอ�านาจหน้าที่ระหว่างศาลที่น่าสนใจ
296 พ.ศ. ๒๕๕๓ - ๒๕๖๑
