Page 303 - 2553-2561
P. 303

ค�าวินิจฉัยชี้ขาดอ�านาจหน้าที่ระหว่างศาลที่ ๖๕/๒๕๕๘                       ศาลแพ่ง

                                                                                       ศาลปกครองกลาง



             พระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. ๒๕๔๒
             พระราชบัญญัติสหกรณ์ พ.ศ. ๒๕๔๒

             ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์



                      คดีที่เอกชนยื่นฟ้องเอกชนด้วยกันเป็นจ�าเลยที่ ๑ และหน่วยงานทางปกครองเป็นจ�าเลยที่ ๒ ถึงที่ ๔
             เป็นคดีผู้บริโภค ขอให้จ�าเลยทั้งสี่ร่วมกันคืนเงินที่โจทก์น�าไปฝากไว้กับจ�าเลยที่ ๑ และชดใช้ค่าเสียหายจากการ

             กระท�าละเมิด ส�าหรับค�าฟ้องในข้อหาแรกเกี่ยวกับการผิดสัญญาฝากเงิน ทั้งสองศาลมีความเห็นตรงกันว่า

             เป็นข้อพิพาททางแพ่งซึ่งอยู่ในอ�านาจของศาลยุติธรรมจึงยุติไป คงมีปัญหาเฉพาะในส่วนค�าฟ้องข้อหาที่สอง
             เกี่ยวกับค่าเสียหายจากการกระท�าละเมิด เห็นว่า โจทก์ยื่นฟ้องอ้างว่ามีสิทธิได้รับความคุ้มครองตามกฎหมาย
             ในฐานะผู้บริโภคในการที่จะได้รับข้อมูลตามค�าพรรณนาที่ถูกต้องและเพียงพอในการเข้าท�าสัญญากับ

             จ�าเลยที่ ๑ แต่จ�าเลยทั้งสี่ร่วมกันปกปิดข้อเท็จจริงซึ่งควรบอกให้แจ้งแก่โจทก์เกี่ยวกับการด�าเนินงานสหกรณ์

             จ�าเลยที่ ๑ เป็นเหตุให้โจทก์หลงเชื่อสมัครเข้าเป็นสมาชิกและท�าให้โจทก์ได้รับความเสียหาย ซึ่งเป็นการกล่าวอ้าง
             ว่าโจทก์ถูกละเมิดสิทธิตามพระราชบัญญัติคุ้มครองผู้บริโภค พ.ศ. ๒๕๒๒ มาตรา ๔ และมาตรา ๒๒ อันเกิดจาก
             การกระท�าของจ�าเลยทั้งสี่ที่จงใจปกปิดข้อเท็จจริงเกี่ยวกับการด�าเนินงานที่ผิดพลาดของจ�าเลยที่ ๑ จึงมิใช่การ

             บรรยายฟ้องโดยอ้างว่า ความเสียหายของโจทก์เกิดจากการที่จ�าเลยทั้งสี่ใช้อ�านาจตามกฎหมาย หรือออกกฎ

             ออกค�าสั่งทางปกครองหรือค�าสั่งอื่น หรือละเลยต่อหน้าที่ตามที่มีกฎหมายก�าหนดให้ต้องปฏิบัติหรือปฏิบัติหน้าที่
             ดังกล่าวล่าช้าเกินสมควรซึ่งเป็นการละเมิดต่อโจทก์ อันจะมีลักษณะเป็นคดีพิพาทเกี่ยวกับการกระท�าละเมิด
             ของหน่วยงานทางปกครอง ตามมาตรา ๙ วรรคหนึ่ง (๓) แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณา

             คดีปกครอง พ.ศ.๒๕๔๒ ดังนี้ แม้จ�าเลยที่ ๒ ถึงที่ ๔ จะเป็นหน่วยงานทางปกครอง แต่เมื่อข้อพิพาทตามค�าฟ้อง

             ไม่มีลักษณะเป็นคดีปกครอง และโจทก์ฟ้องให้จ�าเลยที่ ๒ ถึงที่ ๔ ร่วมรับผิดกับ จ�าเลยที่ ๑ อย่างลูกหนี้ร่วมใน
             มูลละเมิดเดียวกันและเกี่ยวพันกับข้อหาแรก โดยมีค�าขอให้จ�าเลยทั้งสี่ร่วมกันหรือแทนกันชดใช้เงินคืนหรือ
             ค่าเสียหายในจ�านวนเดียวกันซึ่งไม่อาจแบ่งแยกได้ จึงสมควรให้ค�าฟ้องในข้อหาที่สองที่ฟ้องว่าจ�าเลยทั้งสี่

             ร่วมกันกระท�าละเมิดต่อโจทก์หรือไม่นั้น ได้รับการพิจารณาพิพากษาโดยศาลยุติธรรมซึ่งเป็นศาลที่มีอ�านาจ

             พิจารณาพิพากษาค�าฟ้องในข้อหาแรกด้วย คดีนี้จึงอยู่ในอ�านาจพิจารณาพิพากษาของศาลยุติธรรม


















                รวมย่อค�าวินิจฉัยชี้ขาดอ�านาจหน้าที่ระหว่างศาลที่น่าสนใจ
         302    พ.ศ. ๒๕๕๓ - ๒๕๖๑
   298   299   300   301   302   303   304   305   306   307   308