Page 365 - 2553-2561
P. 365
ค�าวินิจฉัยชี้ขาดอ�านาจหน้าที่ระหว่างศาลที่ ๕๔/๒๕๕๕ ศาลปกครองนครศรีธรรมราช
ศาลจังหวัดปากพนัง
พระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. ๒๕๔๒ (ม. ๙ วรรคหนึ่ง (๓))
ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา
คดีที่เอกชนฟ้องว่าได้รับความเดือดร้อนเสียหายจากการที่ถูก ผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๑ ถึงที่ ๓ ซึ่งเป็นเอกชน
ด้วยกันได้ร่วมกันจ้างวาน ยุยงให้บุคคลอื่นมาท�าร้ายร่างกาย แล้วผู้ฟ้องคดีไปร้องทุกข์กับขอความช่วยเหลือ
ต่อผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๔ และที่ ๕ ซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่แต่ไม่ยอมจัดเจ้าพนักงานต�ารวจมาดูแลตามที่ร้องทุกข์ไว้ ทั้งได้
ถูกผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๖ และที่ ๗ พนักงานสอบสวนอีกคดีหนึ่งแจ้งข้อหาโดยมิชอบ จึงฟ้องเรียกค่าเสียหายจาก
ผู้ถูกฟ้องคดีทั้งเจ็ด ศาลปกครองชั้นต้นมีค�าสั่งไม่รับค�าฟ้องไว้พิจารณา เนื่องจากเห็นว่าไม่เป็นคดีปกครอง ผู้ฟ้อง
คดีอุทธรณ์ ศาลปกครองสูงสุดมีค�าสั่งไม่รับฟ้องคดีส�าหรับผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๑ ถึงที่ ๕ และมีค�าสั่งให้รับฟ้อง
ผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๖ และที่ ๗ โดยเห็นว่า การกระท�าของผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๖ และที่ ๗ เป็นการใช้อ�านาจต�ารวจในการ
รักษาความสงบเรียบร้อย ซึ่งเป็นอ�านาจปกครองทั่วไป อันเป็นอ�านาจดั้งเดิม แม้จะถูกน�ามาบัญญัติไว้ในประมวล
กฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาโดยเฉพาะก็ตาม เห็นว่า การที่ผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๖ ในฐานะพนักงานสอบสวนมี
หมายเรียกให้ผู้ฟ้องคดีไปพบและแจ้งข้อหาว่าปลอมแปลงเอกสาร และ ผู้ถูกฟ้องคดีที่ ๗ ในฐานะพนักงาน
สอบสวนมีหมายเรียกให้ผู้ฟ้องคดีไปมอบตัวในคดีอาญาที่ถูกกล่าวหาคดีหมิ่นประมาทผู้อื่นด้วยการโฆษณาด้วย
เอกสาร นั้น เป็นการด�าเนินการตามขั้นตอนการสอบสวนในคดีอาญาของพนักงานสอบสวนเพื่อน�าไปสู่การฟ้อง
คดีและลงโทษผู้กระท�าความผิดคดีอาญา ตามที่ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาก�าหนดให้อ�านาจ
พนักงานสอบสวนไว้เป็นการเฉพาะโดยตรง อันเป็นการใช้อ�านาจตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา
มิใช่เป็นการใช้อ�านาจทางปกครองแต่อย่างใด ข้อพิพาทในคดีนี้จึงเป็นคดีพิพาทเกี่ยวกับการกระท�าละเมิดของ
เจ้าหน้าที่อันเนื่องมาจากการใช้อ�านาจในกระบวนยุติธรรมทางอาญา อยู่ในอ�านาจพิจารณาพิพากษาของ
ศาลยุติธรรม
รวมย่อค�าวินิจฉัยชี้ขาดอ�านาจหน้าที่ระหว่างศาลที่น่าสนใจ
364 พ.ศ. ๒๕๕๓ - ๒๕๖๑
