Page 54 - SEDEF - Hz.Mevlana'dan İnciler

!
!
Can kimdir ki, gözlere senin gibi şirin görünsün?
O, gözüyle, gönlüyle seni avlamaktadır sanki. Mezarımın üstünde bir diken bile bitse, o diken aşk ile feryada gelir.
!
Bilmem işittin mi? Akıllı, bir adam, Hindistan’da dostlarından iki üç kişi- nin uzak bir seferden geldiklerini, aç ve çıplak bir halde bulunduklarını gördü.
Bilgiden doğma merhameti coşup “Hoş geldiniz” dedi, güller gibi açıldı.
“Biliyorum... Karnınız bomboş, pek açsınız. Açlıktan adeta Kerbela’ya düşmüşsünüz, bu yüzden bütün mihnetlere uğramışsınız.
Fakat dostlar, aman Allah için olsun sakın fil yavrusu yemeyin.
Şimdi gideceğiniz yolda filler vardır... Benim öğüdümü can-ı gönülden dinleyin.
Yolunuzdaki fil yavrularını avlamak istersiniz. Bu, gönlünüze pek hoş ge- lir.
Onlar pek kuvvetsiz, pek latif ve semizdir. Fakat anaları pusudadır, onları korur.
Yavrusunun ardından feryad-ü figan ederek yüz fersah yol yürür, evladını arar durur.
Hortumundan ateşler saçar, dumanlar savurur. Yavrularına merhameti çoktur. Sakın ha yavrularını avlamayın” dedi.
Yavrum veliler de Tanrı çocuklarıdır. Onlar ortada olsun, olmasın... Tanrı, mallarını, canlarını korur, onların ahvalinden haberdardır.
Sakın noksanlarını bulup aleyhlerine gıybet etme. Onlar için kin güden, onların öcünü alan Tanrı’dır.
Tanrı dedi ki: Bu veliler benim çocuklarımdır. Gariplik alemindedirler, eşleri yoktur. Ne işleri vardır, ne güçleri.
Halkı imtihan için hor ve yetim görünürler. Fakat hakikatte dostları da benim, nedimleri de.
!54