Page 74 - SEDEF - Hz.Mevlana'dan İnciler

!
!
Ya Rab aşk belasıyla içli dışlı kıl beni,
Bir an bile ayırma aşk belasından beni.
Az eyleme yardımını dertlilerden,
Çok aşk belaları ver bana.
Gittikçe artır sevgilimin güzelliğini,
Bana gelince onun derdine daha çok müptela et beni.
!
Gene huzurunda ölmek için salına salına geldim ey defalarca beni gam- dan, gussadan, sıkıntıdan kurtaran güzel.
Ben kupkuru, şahrem şahrem yarılmış yeryüzü gibiyim, bulutum da lüt- fundan, miskim de; gök gürültüsünden başka bir ses istemem, elime kıv- rım kıvrım siyah saçlarından başka birşey almam, başka bir şeye sarıl- mam.
Sana tutsak olmak, beylikten, hürlükten yüz kat iyi, hele ey gönlü hasta tutsağım benim dediğin zaman.
Sana gelen, sana ulaşan bir avuç toprak, senden kaçan, senden uzak bulu- nan altından yeğdir; hele bir, a benim azıksız yoksulum dediğin an yok mu?
Macerayı bırak artık, nerde akıl ki olanla, bitenle uğraşacak; virdim de çeng, zikrim de; şeyhim de şarap, pirim de.
Ey sarhoşların canlarına can, ey eli darların definesi, güzelliğin cennetin- de bala, süte gark oldum ben.
Kıyameti gördüm, kendimi kaybettim, varlığım görünmez oldu; yay gibi ikiye büküldüm amma ok gibi de uçup gidiyorum.
Ey kendisinden ayrılmama imkan bulunmayan dost, bir avuç topraktım ben, senden esip gelen yel tozuttu, havalara kaldırdı, yüceltti beni, fakat sensiz nerelere gideyim?
Ey göz nuru, din nuru, akıllıca otur dedin, ey perdelerimi yırtan, beni kendi halime mi bırakıyorsun ki?
!74