Page 75 - SEDEF - Hz.Mevlana'dan İnciler

Elest kuluyum, o zamandan seninim, sonra da o zalim, o gaddar ayrılığın beni tutmuş, pervasızca sürüp duruyor.
Yüzünün ilkbaharı olmadıkça şu ağacım, nasıl güler, hamurumu sen yo- ğurmazsan mayam nasıl tutar?
Sofranı, nimetlerini göreli tiritten kurtuldum; varlığını gördüm de o andan beri varlığımdan kaçıyorum.
Benden kaçtın, vazgeçtin mi akıldan da geçerim, candan da; benimle ol- dun, bana tecelli kıldın mı esir kubbesinden ta üstüne çıkarım.
Oturdum mu ey can, bir selamcık ver bana, selamımı al; çünkü bu son oturumum selamsız olmaz.
Nasıl el çırpmayayım ki, güzelim elimde benim; nasıl ayak vurmayayım ki zir perdem bem oldu, altüst olmuşum zaten.
O sevgiliye bizden selam götür, öylesine bir doğuya tapı kılmak iyi, çün- kü ben de onun yüzüyle nurlanmışım, onun yüzünden nur istiyorum.
!
! ! ! ! ! ! ! ! ! ! !
!75