Page 149 - 24_LiryDram_2019

Chelsea Culprit, Podwójne szczęście, 2016
koleżanki, „przyłapane” w prywatnej chwili jedzenia posiłku.
Obrazy są krzycząco kolorowe, podobnie jak wyzywający, przeskalowany jest makijaż na twarzach kobiet.
Widać, że się śpieszą – przykucnęły gdzieś pod ścianą, nie mają czasu na ubranie się, na pewno ich przerwa trwa tylko kilka mi- nut. Sposób malowania przypomina szyb- kie graf ti, podwójny biust kobiety z orien- talnym take-away może sugerować, że wła- śnie siada. Czy patrząc na te kobiety, ocenia- my je, myślimy, że są niemoralne? Zarabiają przecież na chleb obnażaniem się i na pew- no zarabiają mało, tylko na najtańsze śmie- ciowe jedzenie. Twarze striptizerek na tych obrazach portretach wydają się zmęczone, przygnębione, nieszczęśliwe. Czy są o ara- mi mężczyzn?
Chelsea Culprit, Cheeseburger w raju, 2016
Chelsea Culprit nie miała chyba intencji pokazania niedoli tego typu kobiet. W wy- wiadach mówi, że maluje to, co ją otacza, świat, w którym żyje. Zarabianie na życie swoim ciałem trwa od wieków, ale dopiero od kilkudziesięciu lat kobiety tak pracują- ce walczą o to, żeby je również traktowano z godnością. W niektórych krajach Unii Eu- ropejskiej, np. w Holandii czy Wielkiej Bry- tanii, pracę seksualną (do której zalicza się również striptiz) uznano za zawód i nawet utworzono odpowiednie związki zawodo- we. Dało to osobom tak pracującym prawo do korzystania z publicznej służby zdrowia, robienia badań, brania urlopów, ale również zobowiązało do płacenia podatków.
Obraz kanadyjskiej artystki Ambery Wellmann Teraz, teraz (2018) pokazu- je moment erotycznej rozkoszy. Ciało ko-
lipiec–wrzesień 2019 LiryDram 147