Page 113 - 23_LiryDram_2019

zasadzająca się na trudnym dzieciństwie autora Karty choroby, choć wnikliwi czy- telnicy dostrzegają jeszcze jeden aspekt, a mianowicie: uniwersalność. Owa uniwer- salność to uwikłanie autora/bohatera w sy- tuacje, z którymi mierzy się każdy człowiek, natomiast pamiętnikarski charakter utwo- rów czyni z nich zapis powojennej historii Polski, wszak w tej rzeczywistości przyszło poecie dorastać.
Poetyka Zdzisława Antolskiego przechodziła nieustanne przeobrażenia. W pierwszej fa- zie widoczne było wyraźne zainteresowanie miastem, jego przestrzenią i wpływem na przybyszów, przybierające formę konfesji,
wyrzucenia z siebie bieżących problemów trapiących podmiot.
W połowie lat 80., wraz z wydaniem Oko- licy Józefa (1985), czytelnicy zostali obda- rowani liryką o charakterze rustykalnym, opiewającą piękno ukochanego Ponidzia. Tematykę późniejszych dzieł można uka- zać na wykresie sinusoidy. Przeplatanie się motywów miasta i wsi stanowi o uwikła- niu poety w dwa wykluczające się światy – sfery sacrum i profanum, zaś towarzyszą- cy temu bohater liryczny to tak napraw- dę everyman, który mierzy się z trudami i przeciwnościami właściwymi wszystkim ludziom.
Przypisy
1 Z. Korzeńska, Walka anioła z demonem. Zdzisława Antolskiego droga twórcza, Kielce 2009, s. 5.
2 Było to II miejsce w 7. Ogólnopolskim Konkursie Poezji Osób Niepełnosprawnych „Słowa, dobrze, że jesteście”, organizowanym przez Fundację Mimo Wszystko Anny Dymnej.
3 Z. Antolski, Pełczyska [w:] tegoż, Moje Ponidzie: historia intymna, Kielce 1994, s. 21 i 23.
4 To jedna z południowych dzielnic Kielc będąca pierwszym miejscem zamieszkania państwa Antolskich po przeprowadzce do miasta. Ze względu na słaby stopień uprzemysłowienia stanowiła dla poety namiastkę wsi.
5 Bohater liryczny tomików Okolica Józefa (1985) i Józefy (1993) wzorowany na postaci dziadka poety – Jana Antolskiego. Osoba Józefa pojawia się w twórczości Zdzisława Antolskiego niezwykle często. Jest uosobieniem wiejskiego konserwatyzmu, ostoją odchodzących w cień wartości. Konstrukcja liryczna Józefa, przypominająca Herbertowskiego Pana Cogito, nadaje mu cechy wiejskiego mędrca, patriarchy, który stoi na straży wartości chrześcijańskich.
6 Z. Antolski, Baranówek [w:] tegoż, Sad utracony, Kielce 2010, s. 58.
Bibliogra a
Z. Antolski, Moje Ponidzie: historia intymna, Kielce 1994.
Z. Antolski, Sad utracony, Kielce 2010.
Z. Korzeńska, Walka anioła z demonem. Zdzisława Antolskiego droga twórcza, Kielce 2009.